Dag 14: Montmort-Lucy - Baye (12 km - 358,8 km)

Het was gisteren dik in orde bij Cecile en Michel, het gezin waar ik verbleef. Wij aten samen en zaten aan tafel tot bijna 22u. Cecile is parochiaal medewerkster en verantwoordelijk voor meer dan 20 dorpen met één priester (zonder auto). Michel is landbouwer en cultiveert granen en suikerbieten op 120 ha grond, helemaal alleen. Zij wonen niet op het landbouwbedrijf maar in het dorp. Michel was hier vroeger burgemeester en nu nog gemeenteraadslid. Je kunt je inbeelden waarover de gesprekken gingen. Hij maakt mij helemaal wegwijs in de Franse (gemeente)politiek. En ’s avonds eet men hier blijkbaar altijd vrij uitgebreid: groentensoep, zelfgemaakte pizza met ansjovis, witlof (groenten eet men hier apart), en een lekkere taart met cassisbessen. Brood, water, wijn en thee komt ook altijd op tafel. Wie dacht dat ik ging vermageren zal nog wat geduld moeten hebben. Het ontbijt is hier wel altijd hetzelfde: brood met confituur of gelei.
Ik had geen haast deze morgen want ik had maar 11 km te lopen. Het was markt in Montmort, dus even wat voorraad inslaan. De schelp op mijn rugzak nodigt echt mensen uit om een praatje te maken. Aan het groentenkraam vraagt een dame of ze mij iets kan aanbieden. Ik heb echter maar 2 bananen en 2 appels nodig, op het gewicht letten, weet je wel. Ik koop ook nog een stuk kaas dat tegen de zon bestand is en een kleine bagette. Na een goeie 2 km kom ik een Nederlands koppel tegen, ja, het zijn tot hiertoe telkens Nederlanders. Geanne en Peter hebben alles achtergelaten, appartement opgezegd, ontslag genomen en zijn vanuit Maastricht vertrokken naar Compostela. Zij rekenen op een half jaar en zien wel waar zij dan uitkomen. Knap, en zulke dingen moet je doen als je jong bent. Wij lopen een 5-tal km samen en dan ga ik weer alleen verder. Ik neem ter hoogte van Andecy een korte omweg.

Cecile had mij gisteren vertelt dat hier een kapel was opgebouwd in een oude abdij en dat het de moeite was om eens langs te lopen. De kapel is volgens de principes van passief bouwen opgetrokken. Hier leeft een charismatische gemeenschap die activiteiten organiseren voor jongeren vanaf 13 jaar. Soms zijn hier enkele honderden jongeren samen. De ‘chappelle bio-climatique’ (eerste steenlegging in 2010) kan modulair vergroot of verkleind worden. Een klein ommetje waard.

Ik ben veel te vroeg in Baye waar ik pas om 14 uur binnen mag in het Foyer de Charité. Ik nestel mij op een bank in de zon en geniet van het middagmaal, waarna ik mij lekker neerleg voor een dutje. Na een tijdje komt er een vrouwtje aan en ze vraagt of ze ook op de bank mag zitten. Natuurlijk, dan kan ik weer een praatje maken en dan gaat de tijd sneller voorbij. Om 14 uur stipt meld ik mij.

In het kasteel, ja, je leest het goed. In deze gemeenschap leven 14 mensen, priester en leken, mannen en vrouwen. Zij leven van stilte en gebed. Het is geen klooster, dus geen paters of nonnetjes. De Foyer de Charité is gesticht in 1936 door Marthe Robin en de priester George Finet in Chateauneuf de Galure (Drôme, France). Ondertussen hebben zij gemeenschappen in meer dan 40 landen, ook in België, in Bonheiden. Zij organiseren retraites en mensen kunnen hier een tijdje komen verblijven als zij willen Leven voor God of zich willen verdiepen in het katholiek geloof. En, zij vangen pelgrims op, maar vragen om de regels van het huis te respecteren (o.a. stilte, behalve tijdens de maaltijden). Om 18u15 was er een gebedsdienst in de kapel en daar ging ik naartoe. Het was voor mij het moment van de dag om weer even stil te staan bij een intentie die ik meekreeg. Deze is anoniem, dus ik vermeld gewoon de tekst zodat de schrijver zich hierin kan  terugvinden “Voor een goede gezondheid voor familie en vrienden. Kracht om vol te houden, tegenover de kritiek die men krijgt. En gepaste hulp voor hen die het nodig hebben.” Bedankt ook voor de bemoedigende woorden aan mijn adres.

Om 19u15 is het avondmaal en dan mag er gepraat worden. De inwoners zijn vooral geïnteresseerd in ons (ook Elisabeth en Aafke logeren hier), dus was het deze keer toch maar een eenrichtingsgesprek. Veel komen wij niet te weten over hun leven. Na de maaltijd wenst men ons slaapwel, en weg is iedereen. Ik ga nog wat van de rust genieten, want morgen is er een nieuwe dag. Ik heb mijn schema wat aangepast (wat minder km per dag) tot mijn been volledig hersteld is. Ik zal dus minstens één dag later in Vézelay zijn dan gepland, maar de gezondheid gaat voor alles.