Dag 29: Baugy - Bourges (29 km -729,5 km)

Lentefestival in Bourges, al heb ik daar heel weinig van gemerkt.
Vandaag start ik om 7u10 in Baugy voor alweer een etappe van 29 kilometer. Ik heb gezien dat ik toch vrij veel op Departementale wegen loop en dat wil zeggen: asfalt. Zeker de eerste 15 kilometers is het van dat, en er is toch nog redelijk wat verkeer, maar gelukkig geen vrachtwagens. Waarom ik niet graag op asfalt loop? Die wegen staan altijd bol voor de afwatering, maar dat wil zeggn dat je ook altijd scheef loopt, vooral in de bochten kan er een serieus niveauverschil zijn. Dus ofwel loop je in de berm in het hoge gras ofwel loop je zoveel mogelijk in het midden van de baan. Je ziet het al, verkeer = in de berm waar het gras dit jaar nog niet gemaaid is. Ik vind trouwens dat hier in Frankrijk heel snel gereden wordt op die vaak smalle D-wegen. Bovendien is het  beginnen regenen en dat blijft zo de hele voormiddag, zij het af en toe met tussenpauzes.









In Brécy neem ik mijn eerste pauze, bij regenweer is het uitkijken naar schuilplaatsen. Bushokjes zijn hiervoor zeer geschikt en vandaag maak ik daar dan ook gebruik van. Mijn dagelijks ritueel van schoenen uit, voeten op een matje, kousen uit, wat eten en drinken herhaalt zich enkele malen. En het geluk is met mij vandaag. Telkens wanneer ik mijn pauze neem regent het pijpenstelen. De periodes dat ik loop regent het bescheiden.

  Wanneer ik Bourges binnenloop schijnt er al een flauw zonnetje. Het is nog veel te vroeg om mij aan te bieden bij mijn gastgezin, dus ik loop eerst naar de kathedraal. Het is een immens bouwwerk dat ik al in het vizier kreeg op 15 kilometer van de stad. Het onthaal voor de pelgrims is hier uitermate vriendelijk. Ik krijg mijn stempel en mag mijn rugzak en wandelstokken bij het onthaal achterlaten. Ik heb nog twee uren de tijd en maak daar dan graag gebruik van. De kathedraal, Sainte Etienne,van Bourges heeft vijf schepen en er komt zeer veel licht naar binnen. De glasramen zijn wondermooi en beelden verhalen verschillende uit de bijbel uit. Ik brand een kaarsje, zoals ik al in elke kathedraal heb gedaan. Deze keer denk ik hierbij ook aan Wim die binnenkort zijn tweede pleegkind mag onthalen.

En dan trek ik Bourges in. De stad maakt zich klaar voor het grote lentefestival. Zoiets als de Gentse Feesten, of de Lokerse Feesten (ifv wie dit leest). De stad is vol muziek. In straten en op pleintjes maken muzikanten  zich klaar om het publiek te verwennen. Het eigenlijke festival start rond 18 uur.





































 Bourges is een mooie stad en buiten de kathedraal is hier nog heel wat te zien in het oude, historische gedeelte. Mooie vakwerkhuizen, paleizen, majestueuze gebouwen, winkelstraten, kleine steegjes, mooie parken, enz... Wij moeten hier zeker nog eens terugkomen (schrijf maar op Magda).

Om 16 uur meld ik mij bij de familie Faucheux in de Rue Galilée. De mensen ontvangen voor de eerste keer in hun leven een pelgrim, en ik ben heel tevreden dat ik die eerste ben. Zij woonden vroeger in de buurt van Baugy, Couy, waar de man een landbouwbedrijf had en  waar hij 30 jaar Maire geweest is. Het is zo dat de mensen uit Baugy hen op het spoor kwamen om mij verder te helpen. Wij maken uitvoerig kennis en het ijs is heel snel gebroken. Na de douche ga ik nog even de stad in om op advies van mijn gastgezin een aantal plaatsen te bezoeken.

Ondertussen is het muzikaal geweld gestart  dat zal eindigen rond 3 à 4 uur in de morgen, en dat tot dinsdag. Terwijl ik nu de blog zit te schrijven valt het mij op dat ik nauwelijks muziek hoor terwijl wij maar een goeie 150 meter van het eerste podium verwijderd zijn. De wirwar van kleine smalle straatjes dempen waarschijnlijk veel geluid. De straten zijn gevuld met vooral jongeren en heel wat extravagant en excentriek volk. Alle strekkingen zijn hier aanwezig, van de hippies tot de hardrockers  alles daartussen. De hele stad ruikt naar drank en eten, ik krijg er serieuze honger van.

Terug bij mijn gastgezin word ik uitgenodigd in het salon voor de aperitief, ik word altijd als eerste bediend, want ik ben tenslotte de gast. Daarna gaan wij aan tafel voor een lekkere eenvoudige maaltijd met onder andere verse radijsjes en sla uit de tuin. Radijsjes eet men hier met brood en met veel boter, ik volg gedwee de plaatselijke gewoonten, want zo leer je nog iets bij. Het hoofdgerecht is aardappelen met bloemkool gegratineerd in de oven met worst, en als dessert eten wij gebak met appelcompot. Een lekker glaasje wijn rond het geheel af. En ondertussen wordt er uitgewisseld, familiefoto’s worden getoond, er komt een atlas op tafel want een van de kinderen woont in India en zij willen zien waar wij wonen en welke route ik al achter de rug heb , waar ik overal al geweest ben. En nog zo veel meer. Het is lang geleden dat ik nog zo’n hartelijke mensen ben tegengekomen. Dit was de overtreffende trap van ‘Met je ... in de boter vallen’.





Bon, tijd om te gaan slapen, morgen is het zondag en stap ik weer voor iemand uit Vilvoorde, maar ook voor een bijzonder kereltje dat morgen zijn eerste communie doet.