Dag 32: Neuvy-Pailloux - Déols (22,5 km - 805 km)

Het ontbijt was in verhouding tot de rijkelijk gevulde tafel gisteren. Pannenkoeken, geroosterd brood, thee en koffie. En zeker acht soorten zelfgemaakte confituur of jam. Ik probeerde ze allemaal: paardebloemen, rozenblaadjes, peren, pompoen met sinaasappel, tomaat met ???, vijgen, en zelfs gewone confituur van bessen. Allemaal even lekker. Ik neem, zoals de vier andere pelgrims ruim de tijd want vandaag staat een relatief korte etappe op het programma. Mevrouw Monique moet al haar recepten prijsgeven aan de Bretoense pelgrim, die alles noteert in haar smartphone, want papier weegt. Rond negen uur ben ik op weg om een dorp verder, Sainte-Fauste de draad weer op te pikken. Na 3 kilometer hoorde ik het kerkhof aan mijn rechterkant te passeren, maar dat kerkhof ligt links. Ik ben dus fout aan het lopen. Deze keer was het niet mijn onoplettendheid maar stond er een fout in de Lepere-gids. De beschrijving klopte wel als je langs de andere kant het dorp in kwam of als je de afslag naar Neuvy-pailloux niet zou genomen hebben. Ik keer op mijn stappen terug en vind snel de juiste afslag richting Diors.






 Aan de kapel en het  achter hoge muren verscholen  kasteel, neem ik mijn eerste pauze.

 Ik neem mijn tijd want voor 14 uur kan ik toch niet binnen in de gite van Déols. De weg gaat een heel stuk over de D925, meet dan drie kilometer, en dat is niet gezellig. De weg is veel te druk om er pelgrims in de berm te laten lopen. Ik krijg meer dan eens een opgestoken vinger of een kwade beweging in mijn richting. Koning automobilist is hier blijkbaar heer z’n meester over de rijbaan. Voetgangers zijn vervelende subjecten waar je voor moet uitwijken of zelfs even moet voor afremmen. Twee moeilijke begrippen voor de heren van dit koninkrijk. Ik passeer het militair terrein van Martiniere, maar laat hier om veiligheidsredenen mijn fotoapparaat in mijn zak. Een goede tip voor de kazerne van Peutie: hier lopen een 10-tal schapen in de kazerne om het gras kort te houden. Gezien de besparingen wordt er niet veel meer gemaaid de laatste tijd, misschien is dit een oplossing. En een keer per jaar BBQ met schaap aan het spit?
En dan kom ik in de omgeving van Châteauroux, dus dat betekent grote wegen kruisen, grote ronde punten, ringwegen, enz... Ik was initieel van plan om naar deze stad door te steken  had al gereserveerd in Foyer des Jeunes Travailleurs. Omdat er geen kamers meer vrij waren werd ik ondergebracht in een appartement waar reeds drie mensen zaten. Dit zou mij 20 euro kosten. In de Lepere-gids sprak men van prijzen tussen de 6 en de 15 euro. Die 20 euro vond ik toch wat veel voor een gedeelde kamer, als zij 4 x 20€ ontvangen maakt dat 80€ voor een kamer. Ik besluit om hier niet aan mee te doen en zeg mijn reservatie terug op.

 In de voorstad Déols vind ik een gemeentelijke herberg die mij 8 euro kost. Ik word heel vriendelijk ontvangen op het Office du Tourisme en krijg mijn stempel en de sleutels van de gite. Die blijkt heel goed ingericht te zijn voor 6 personen, met douche en ingerichte keuken. Wat moet een mens meer hebben. Ik kan mij niet herinneren hoe lang het geleden is dat ik nog eens een mooi stuk rood vlees op mijn bord gekregen heb dus neem ik het heft in eigen handen en koop bij de boucher een mooie biefstuk (naar Franse normen). Sla, geraspte worteltjes en selder met wat vinaigrette en brood moeten het geheel compleet maken. Wel

Ik kan u zeggen dat het mij gesmaakt heeft!

In Déols zijn enkele bezienswaardigheden die het zien waard zijn. De hoge klokkentoren van de voormalige abdij Notre Dame de Déols trekt al van ver de aandacht. De rest van de abdij zijn slechts ruïnes. De bouw van deze abdij startte in de 10de eeuw. De abdij was een toevluchtsoord voor vele pelgrims. De 100-jarige oorlog maakte een einde aan dit religieuse oord dat tot ruïnes werd herschapen. Mekaars cultuur vernietigen, wij zien het spijtig genoeg ook vandaag nog gebeuren. Ook de Porte de l’horloge, een poortoren uit de 15de eeuw mag gezien worden.

Tot slot van mijn stadsbezoek ga ik naar de Eglise Sainte Etienne, de koperen Sint-Jacobsschelpen op de stoep leiden mij naar deze kerk.


 Ik brand er een kaarsje voor de familie De Brabander waarvan ik de jongste telg zo’n 41 jaar en enkele dagen geleden leerde kennen (ik hoop dat ik er niet te ver naast ben). Vandaag denk ik in het bijzonder aan onze (schoon)zus Christine die vorig jaar na ziekte is overleden. Vandaag was er in Leuven een herdenkingsviering waar de familie verzameld was. In gedachten was ik bij jullie. Fons, ook jij liep met mij mee vandaag, ik wens je alle sterkte die nodig is om door deze moeilijke periode te komen.