Dag 31: Saugy - Neuvy-Pailloux (26 km - 782,5 km)

Het regent het regent de pannetjes worden nat.... Slecht weer in Frankrijk, toch hier in het departement  de Indre. Het is niet alleen nat maar er waait ook nog een gure koude wind. Mijn poncho blijft de hele dag aan, zelfs tijdens mijn pauzes. De etappe gaat van Saugy naar Neuvy-Pailloux, zo’n 26 kilometer. Het landschap is hier plat, en zover het oog reikt velden en nog eens velden.

 Vandaag zie ik voor het eerst aren op het graan, een hele vroege boer want op alle andere velden staat het gewas nog niet zo hoog. Tenminste, als het graan is want ik ben geen kenner. Ik heb er een foto van genomen, als er kenners zijn onder de lezers, laat maar iets weten.









De eerste (en enige) agglomeratie die ik vandaag tegenkom is Issoudin. De stad heeft een verleden met pelgrims. In het hospice Sainte Roch d’Issoudun herbergde men reeds pelgrims in de 17de eeuw. Vandaag is hier een museum. De stad heeft ook een belfort met twee torens van verschillende hoogte. Ik bezoek de kerk du Sacre Coeur, een
Basiliek eigenlijk die indrukwekkend mooi is. De binnenmuren zijn als het ware betegeld met dank- en intentietegels, vanaf de vloer tot hoog in de nok van de kerk. Het koor is prachtig verlicht met honderden lampjes in de vorm van kandelaars. Het geheel geeft een rode schijn over het koor. Het is echter veel te nat en te koud in Issoudun om er lang te blijven.

Ik profiteer nog van de gratis WiFi aan (want gesloten) het Office de Tourisme om mijn blog en foto’s van gisteren door te sturen. Daarna ga ik nog een thee drinken en wat opwarmen in de brasserie.
Ik neem nog een tweede pauze als ik een picknictafel tegenkom. Ik maak een tentje van mijn
poncho over de tafel en kan toch mijn schoenen uitdoen om mijn voeten  te laten drogen. Alles blijft droog onder mijn tentje. De baget en de worst smaken, het water ben ik ondertussen al gewend. En dan gaat het weer verder, dikwijls langs asfaltwegen naar Neuvy-Pailloux. Even voor dit dorp passeer ik een groot golfterrein. Het is toch wel wonderlijk, je vind hier bijna geen brood, voor een geldautomaat moet je kilometers rijden, je zou denken dat hier alleen boeren wonen en dan stoot je op een golfterrein. Het bewijs dat rijke burgers deze streek aan het overnemen zijn.

In Neuvy-Pailloux aangekomen meld ik mij direct aan bij mevr Dominique. Een van de Fransen is al aangekomen. Zijn been is ingepakt in een braze, knieproblemen. Hij kan echt niet meer verder en keert morgen terug naar huis, naar Parijs. Ik word heel vriendelijk en warm ontvangen door de gastvrouw,er komt direct een frisse Leffe en een flink stuk broodpudding op tafel, lekker. Dominique staat er voor gekend haar pelgrims te verwennen en dat mogen wij tijdens het avondeten nog eens ervaren. Wij starten met brandnetelsoep, gevolgd door een soort aardappeltaart met lekkere frisse salade en sluiten af met een kaasschoteltje van vier geitenkazen waaronder de beroemde piramide uit de streek. Tenminste ik dacht dat wij hiermee afsloten, Dominique komt nog af met een gebakje in een soepje van crème met fruit. Dat kon er nog net bij.



 

Voor de maaltijd liet zij ons nog de kerk en omgeving zien en maakte ons deelgenoot van de dorpsgeschiedenis. Het mooie kerkje bestaat uit een oud (16de eeuw) en een nieuw (1975) gedeelte die merkwaardig genoeg mooi bij elkaar passen. Tijdens de restauratie vond men nog restanten van een ouder gedeelte met mooie muurschilderingen en zelfs enkele Merovingische sarcofagen uit 10de eeuw. Zo zie je maar, het moeten niet altijd immense kathedralen te zijn.








Vandaag was het jaarmarkt in Vilvoorde. Spijtig dat ik er niet bij kon zijn, dat is de eerste keer sinds wij in Vilvoorde wonen.  Ik hoop dat het weer beter was dan hier.





Morgen en overmorgen doe ik twee kortere etappes (22 km). Het hoeft niet elke dag vollen bak te zijn. Ik merk trouwens dat ik veel minder tijd neem om de omgeving beter op te nemen, en dat zijn gemiste kansen. De mensen die mij tegenkomen zoals de vier Fransen zeggen dat ik vlieg en vragen zich af waarom ik zo gehaast ben. Maar ik ben helemaal niet gehaast, ik loop gewoon mijn eigen tempo omdat ik mij daar goed bij voel.
Dus, wat minder ver en wat meer rondkijken. Wat langzamer, dat kan ik niet beloven.