Dag 20: Forêt Chenu - Flogny-la-Chapelle (27,4 km - 511,8 km)

Lowa: insuffisant – Moral: exellent – Claudie et Michel Alexandre: formidable

Vandaag ging de tocht over 27,5 kilometer van Forêt Chenu naar Flogny- la-Chapelle en stap ik Bourgogne binnen. Ik sliep voor het eerst op mijn ThermARest luchtmatras en had een heel goede nacht (gelukkig want heeft toch veel geld gekost). Ik heb besloten om weer vroeg op pad te gaan dus om 7u15 sta ik klaar, ontbijt binnen, rugzak gepakt.
Gisteren heb ik mijn reserveveters moeten aanspreken. Na amper 19 stapdagen heeft een van de veters het begeven en de tweede zal geen drie dagen meer meegaan. Dus van mij krijgt Lowa een onvoldoende. Let op, over de schoenen heb ik geen klagen, tot vandaag geen blaren en zitten als gegoten. Ik begrijp dat de veterfabriek ook moet leven, maar van een merk en een schoen met zo’n reputatie, en voor een prijs van 185 euro, mag dit gewoonweg niet gebeuren. Schaam u Lowa, nochtans loopt zeker een vierde van de pelgrims met dezelfde schoenen. Gelukkig had ik reserve veters bij. Ik hoop dat mijn nieuwe veters mij brengen daar waar de weg eindigt.



 Het landschap verandert weinig tenopzichte van gisteren, of ik loop tussen de graanvelden of ik loop in de bossen. Na een goeie 9 kilometer kom ik aan een omleiding. Aan de rand van het bos tussen Eaux-Puisseaux en Ervy-Le-Chatel staat een bord dat je niet door het bos kan gaan. De zeer goed bewegwijzerde omleiding gaat langs Les Chaillots en de D90bis.

 In het minidorpje Les Chaillots kom ik voorbij een gite waar een bordje ‘Pelgrims Welkom’ staat. Ik vraag aan de mevrouw of ik hier even mag uitrusten. Zij gaat direct een stoel voor me halen en vraagt of ik iets wil drinken. Binnen de kortste tijd staat er een bijzettafeltjes met thee en koekjes voor mij en geraken wij aan de praat. Mijnheer wordt er bij gehaald en blijkt dat hij verantwoordelijk is voor de route in deze omgeving. In wens hem proficiat met zijn werk. In de toekomst zal de route altijd langs daar lopen en niet meer door het bos. Ik beloof hem dat ik op mijn blog reclame zal maken voor hun gite. Dat is het minste wat ik kan doen na zo een warm ontvangst.







Er worden nog wat foto’s genomen en ik ben weer op weg.

 Ervy-Le-Chatel is een mooi stadje waar ik mijn lunchpauze neem. Het mooie cirkelvormige gebouw in het centrum was vroeger een korenbeurs en de Nicolaaspoort dateert al uit 1450.’

























 Na Mézières gaat de weg weer door het bos, een asfaltweg deze keer.

Ik houd nog een pauze aan een zeer goed uitgeruste jachthut in het bos van Flogny-la-Chapelle om dan tot het eindpunt door te stappen. Rond 14 uur ben ik alweer aangekomen, de kilometers verteer ik zeer goed de laatste dagen. In het gemeentehuis krijg ik de sleutel van de vestiaire van het voetbalstadion.

 Veel moet je je daar niet bij voorstellen maar ik heb een dak boven mijn hoofd, een warme douche en   het is gratis.

In het plaatselijke winkelcentrum koop ik wat te eten en te drinken en sam met het Nederlands koppel eten wij gezellig buiten.

 Gelukkig is het weer nog goed want anders was deze locatie toch wel wat primitief geweest. Maar een echte pelgrim moet het allemaal wel eens meegemaakt hebben.

Met de moraal gaat het opperbest. Ik wordt dagelijks door verschillende mensen aangesproken en telkens maak ik tijd voor een praatje. Als mensen mij vragen naar waar ik ga dan antwoord ik steevast: “naar daar waar de weg eindigt”, en zo moet het ook zijn. Het doel is de weg, het onderweg zijn, en niet de eindbestemming.

Gelukkig is hij die tevreden is met
dat wat hem elke dag overkomt,
wat dat ook mag wezen
( naar Seneca)