Zondag vandaag, maar het voelt aan als een gewone dag, een dag zoals de andere stapdagen, behalve dat je er rekening mee moet houden dat de winkels dicht zijn (met uitzondering van de bakker). Deze morgen bij het ontbijt in de Foyer neem ik afscheid van Elisabeth en Aafke, zij blijven nog een dag in Sezanne, wat betekent dat wij mekaar waarschijnlijk niet meer zullen tegenkomen. Ik wens hen nog een buen camino. De zuster komt nog vertellen dat de verantwoordelijke voor de route is komen zeggen dat wij de weg door het bos beter vermijden en langs de D453 naar Vindey kunnen gaan. Dat is mooi meegenomen want deze weg is korter. Spijtig dat ik dan niet langs de camping passeer want Geanne en Peter beloofden mij een flesje zonnecrème klaar te hangen op de weg, zij hadden er twee mee en in Sezanne was geen meer te vinden. Ik hoop dat ze mijn blog nog lezen en het flesje kunnen recupereren. Eerst ga ik nog naar de bakker, ik koop een bagette, die is nog gloeiend heet, ik kan ze nauwelijks in mijn handen houden. Maar zo’n warme bagette ruikt ook lekker en is heerlijk crocant, ik kan er niet afblijven en moet mezelf dwingen om de rest in mijn rugzak te steken. Ja, ik zeg ‘de rest’, want ik had al meer dan een vierde binnen.Ik bevind mij nu in het departement van de Marne en zal vandaag de wijnvelden achter mij laten.
Vanaf hier tot in Troyes is het vooral landbouw met gewassen zoals graan, koolzaad, suikerbieten, uien, fruitteelt, enz... Het eerste dorp waar ik langsloop is dus Vindey.
Een bezienswaardigheid in het dorpscentrum is “De Fles”, een put die de grens markeert tussen Brie Champenpoise en de Champenoise Crayeuse. Het mooie bouwwerkje boven de put trekt onmiddellijk mijn aandacht.
In Saudoy neem ik op het mooie kerkplein een eerste pauze en eet nog een stukje brood met brood en water. (Dat begint een gewoonte te worden). En dit was meteen het laatste dorp dat ik tegenkwam. De rest van de weg, nog een goede 15 kilometer kom ik niets of niemand meer tegen.
Ik loop langs een in onbruik geraakte spoorweg, tussen de graanvelden, zo ver het oog reikt, en dat is ver. Langs de spoorweg zie ik vreemde bouwwerkjes: een afdakje met een kuipje om het water op te vangen en een emmer met tuit gevuld met granen. Ik denk dat dit is om de fazanten en ander wild te voederen.
Wat verder zie ik een hele constructie van holen en gaten. Ik denk dat dit van vossen is, maar ben niet zeker. Die zullen hier in het struikgewas van de verlaten spoorweg meer dan voldoende voedsel vinden. In ieder geval zie ik geen dieren, behalve vogels die mij fluitend vergezellen op mijn pad.
Ik tel de vele Suskewiet’en tot ik uiteindelijk de tel kwijtgeraak. Rond 13u30 kom ik aan in Anglure waar ik de straat probeer te vinden waar mijn gastgezin woont, maar die is niet te vinden. Ten einde raad telefoneer ik naar mevrouw Finot en blijkt dat het adres in de gids niet klopt. Ik moet in de Rue du Pont nr 5 zijn (men zegge het voort). Ik wordt vriendelijk ontvangen met een biertje (Lager) en de vrouw des huizes leidt mij rond in het huis. Later komt nog een tweede pelgrim aan, José uit Nederland, ik had haar gisteren al ontmoet op een terras in Sezanne.
Al bij al was het vandaag een rustige dag, voor de eerste keer in korte broek en t-shirt, en bijgevolg een zwaardere rugzak. Mijn armen en witte benen hebben zowaar een kleurtje gekregen, en ik moet morgen dringend op zoek naar die zonnecrème.
Vandaag was er in Vilvoorde eten ten voordele van de parochie Sint Jozef in Far West. Magda en Peter zijn er naartoe geweest en ik hoorde dat zij van veel mensen de groeten aan mij moesten overmaken. Ik neem die groeten dankbaar in ontvangst en groet op mijn beurt alle inwoners van de wijk.
Wie naar Santiago trekt
leert luisteren naar de zoete melodie
van de stilte, het ritme van de voetstappen
in een schier eindeloze deining
van landschappen en seizoenen.
(Jeroen Gooskens)
Oef wat een opluchting toen ik deze morgen je beslag van zondag las.zondagavond tevergeefs gewacht op je verslag.ik dacht onmiddellijk dat er iets mis was met je been.een geluk dat ik het bij het verkeerde eind had.wij zijn op weg naar de Ardennen (neen,niet te voet) om de caravan te zetten .wij denken nog even terug aan het begin van je tocht toen he in Dinant passeerde.je bent nu al heel wat dichter bij je einddoel'buen camino voor de volgende dagen
BeantwoordenVerwijderenOef wat een opluchting toen ik deze morgen je beslag van zondag las.zondagavond tevergeefs gewacht op je verslag.ik dacht onmiddellijk dat er iets mis was met je been.een geluk dat ik het bij het verkeerde eind had.wij zijn op weg naar de Ardennen (neen,niet te voet) om de caravan te zetten .wij denken nog even terug aan het begin van je tocht toen he in Dinant passeerde.je bent nu al heel wat dichter bij je einddoel'buen camino voor de volgende dagen
BeantwoordenVerwijderenIk deel het verhaal van ons Maria, was gisteravond ook aan het zien naar het verslag maar vond het toch niet, dacht meteen hetzelfde dat je last had gekregen van de benen en niet verder had kunnen gaan, gelukkig was ik ook mis je ziet Jan wij kijken dagelijks uit naar je schitterend verhaal en wat je allemaal beleefd onderweg, wens je nog veel stapgenot en hoop dat je de zonnecrème tijdig vind !
BeantwoordenVerwijderengroetjes van ons allen Jef en Anjes
Hoi Jan! Het flesje reist nog met ons mee. Mochten we je nog tegenkomen houd je nog zonnebrand tegoed! Buen camino. Groetjes Peter en Geanne
BeantwoordenVerwijderenBeste Jan , ik ben blij dat je pijn zo goed als verdwenen is zodat je uw pelgrimtocht zonder problemen verder kan zetten . Ik hoop ook dat de toekomstige dagen de weergoden een beetje beter worden !
BeantwoordenVerwijderenJe verslagen zijn prachtig verteld , mooie herinnering voor later !
Ik wens je verder nog prettige wandeldagen , weken ... geniet vooral en doe het rustig aan , jou kennende zal dit geen probleem zijn !
Groetjes van ons 2kes Andrea & Marc .