Dag 15: Baye - Sézanne (21,5 km - 380,3 km)

Van de ene foyer naar de andere, maar wat een verschil. Deze middag rond 13 uur kwam ik aan in Sézanne. Ik had een kamer gereserveerd in de Foyer Jacques De Salle. Bij aankomst blijkt dat een rusthuis te zijn dat gerund wordt door Zwitserse zusters Oblaten. Ik word zeer hartelijk ontvangen en men vraagt of ik al gegeten heb. Buiten mijn dagelijkse banaan en appel tijdens mijn korte stop en wat brood met kaas had ik nog niets gegeten. Ik werd direct naar de eetzaal geleid en kreeg een volledige maaltijd voorgeschoteld: blinde vinken met pasta en champignons, als dessert een pompelmoes netjes voorgesneden in partjes. Een karaf water en een karafje rode wijn. Mijn kamer op de tweede verdieping is in orde, toilet op de gang en de douche een verdiep lager. Maar wat een verschil met de Foyer de Charité (liefdadigheid) van gisteren. Ik kreeg het daar uiteindelijk serieus op de zenuwen van de bewoners. Voor alles moest er onderhandeld worden, bijvoorbeeld over het uur van het ontbijt waar uiteindelijk de discussie ging over 5 minuten. De aanwezige priester gedroeg zich heel dominant en liet zijn gezag over de inwoners en over ons duidelijk voelen. Maar ik veroordeel niet, al had ik veel zin om gewoon op te stappen. Toen ik deze ochtend Geanne en Peter weer tegenkwam vertelden die hun verhaal dat zij, na toch getelefoneerd gereserveerd te hebben, de deur werden gewezen en op zoek konden naar een andere slaapplaats. Er was geen plaats meer, kregen zij te horen terwijl drie kwart van het kasteel leeg staat. Gelukkige vonden zij onderdak in het hotelletje vlakbij. Het oude gebouw gedroeg zich ook als een klankkast en elke kraan die werd opengedraaid, elke toilet dat werd doorgespoeld, of elke deur die open en toe ging kon ik horen.I k was echt content dat ik daar weg was.

En ik heb ook nog gestapt vandaag. Het regende weer, na drie dagen heel mooi en zonnig weer. Ik probeerde nog te vertrekken met mijn regenjas maar moest die al snel inruilen voor mijn poncho en getten die toch een betere bescherming bieden. De weg leidt langs een paar kleine dorpjes van Baye naar Sézanne over zo'n goeie 21 km. Na St Prix passeer ik een mooi kerkje waarna de weg een steile klim neemt. 

Ondanks het mooie weer, na het beetje regen is het weer een hele dag modder slikken. ik had mijn broek beter niet gewassn gisteren want daar is vandaag niets meer van te zien.

In Soizy breng ik een bezoekje aan een oorlogskerkhof met Franse soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Hier, in de streek van de Marne is hevig gevochten. Om Parijs te beschermen zette men hier meer dan 500.00 Fransen op een frontlijn van 300 kilometer tussen Verdun en La Manche, zij werden gesteund door Britse soldaten. Alleen al in de maanden augustus en september 2014 werden hier 250.000 jonge Franse militairen gedood, gewond of vermist. Indrukwekkend  belangrijk dat men dit in de herinnering houdt.

De regen heeft een vervelend gevolg, namelijk dat de mogelijkheden om even uit te blazen zeer miniem worden. In het dorpje Chapton vraag ik aan een landbouwer of ik even in zijn schuur mag uitrusten, en dat mocht, zolang ik maar geen sigaret opsteek. Dat is geen probleem dus geniet ik even van een droog plekje  van een hapje. 

Het is gestopt met regenen wanneer ik in Sézanne aankom. Mijn poncho is door de wind al helemaal opgedroogd, dus die kan terug de rugzak in. Maar met mijn vuile schoenen vlieg ik hier in het rusthuis in het waskot, morgen zijn ze droog en dan kan ik ze afborstelen, want het wordt morgen goed weer. Geen geklaag over zere benen of knieën vandaag, ik loop wat trager en doe wat minder kilometers dan initieel gepland. Ik kom daardoor een dagje later aan in Vézelay maar dat is niet erg. En ik kreeg de toelating van het vrouwtje om nog wat langer van huis te zijn (grapje). Neen, de gezondheid gaat voor.

Op een terrasje neem ik afscheid van Geanne en Peter. Het is goed mogelijk dat onze wegen elkaar niet meer kruisen, ik wens hen het allerbeste. Het avondmaal in de foyer is in orde: cresonnesoep, puree van courgettes met balletjes in tomatensaus, rijstpapier als dessert en een kruidenthee om af te sluiten. Ik heb het al gezegd, maar met dit tempo val ik geen gram af, maar mij hoor je niet klagen. Hier is WiFi dus kan ik de blog bijwerken  de foto's naar huis sturen.

Vandaag verjaart Hans en ik volg vandaag al een tijdje zijn uitspattingen op Facebook. Het is hem gegund. Van harte gefeliciteerd. En dat etentje bij de Chinees houd ik wel van je te goed!