Dag 24: Vézelay (rustdag)

Deze morgen is er een drukke bedrijvigheid in de keuken/eetzaal van de herberg. Alle pelgrims vertrekken en ik blijf achter. Uiteindelijk mag ik hier blijven voor nog een nacht.
















Nu kan ik rustig het stadje verkennen en een bezoekje brengen aan de vele kunstenaarsateliers die hier zijn. Tijd ook om nog even mijn rugzak en de inhoud ervan aan  een controle te onderwerpen. Alles is ok, ook ik heb geen last van stramme spieren of pijnlijke gewrichten. Alleen een klein wondje van een eksteroog tussen 2 tenen zou wat sneller mogen genezen. In mijn Teva’s heb ik er geen last van maar in mijn wandelschoenen nijpt dat wel een beetje. Ik hoop dat de rustdag vandaag en het feit dat ik mijn botinnen niet moet aandoen de genezing wat zal versnellen.



Om 13u30 gaat de post open  dan sta ik al klaar om mijn pakketje af te halen. Een hele geruststelling, ik ga het postkantoor weer buiten met de gidsen voor het resterende parcours, weer 350 gram erbij in mijn rugzak. Ik begin onmiddellijk met de voorbereidingen en zoek een slaapplaats voor volgende nacht. Ik wil in een ruk naar Varzy, zo’n 35 kilometer, dan zit ik terug op mijn oorspronkelijk schema. Maar na een uurtje telefoneren moet ik teleurgesteld vaststellen dat ik geen plaats vind. Uiteindelijk mag ik om 17 uur bellen naar een mijnheer in Mhers, enkele kilometers (2,4 km) van Cuncy-lès-Varzy, en een beetje uit de route maar nog haalbaar. Deze keer heb ik meer geluk, de brave man komt mij zelfs met de auto afhalen op de route en zet mij de volgende dag op dezelfde plaats terug af. Ik heb morgen dan een tocht van 27 km voor de boeg. Omdat het zo moeizaam ging besluit ik ook maar meteen te bellen naar Abourse voor overmorgen, en deze keer heb ik direct prijs.

Overmorgen ook ongeveer 27 km, en zo zit ik terug op het schema dat op de pagina van mijn blog staat. Niet dat dat belangrijk is maar het bespaart mij wel wat schrijfwerk.
Om 18u30 ben ik naar de viering geweest in de kathedraal. Men had mij dat aangeraden omdat de gezangen van de zusters en broeders van Jerusalem toch iets speciaals zijn. Ondertussen was ook de Duitse priester Christophe aangekomen in Vézelay. Het was een blij weerzien en samen met nog enkele Nederlanders koken wij ons potje voor het avondmaal en delen wij onze verhalen, en ons voedsel.









Morgen start ik op de Via Lemovicensis, op zoek naar nieuwe verhalen, nieuwe avonturen, nieuwe ontmoetingen, nieuwe regio’s, ...