Dag 11: Heutrégiville - Reims (20 km - 290,6 km)

Gisteren was een mooie dag. Ik ben jullie nog een verhaal verschuldigd over mijn verblijf bij Brigite en Daniel. Na een fietstochtje begon Brigitte aan het eten en ik hielp mee, ik schil de ajuinen voor de soep. In een mum van tijd staat er een stevige maaltijd klaar, ondanks mijn onaangekondigd bezoek. Daniël zorgt voor de drank, een aperitiefje en een wijntje bij het eten. Wij starten met verse groentensoep, daarna een stuk homemade pizza, gevolgd door aardappelen wortelen en spiegeleieren. Afsluiten doen wij met chocolademousse en een lekkere kruidenthee. De gastvrouw slaagt er in om zich nog te verontschuldigen omdat zij geen fruit kan aanbieden. Tijdens en na het eten vertellen wij honderduit over onszelf, onze familie, onze hobby’s en interesses. Ook diepgaandere thema’s zoals politiek, werk, migratie, samenleving ontwikkelingshulp en andere komen op tafel. Een heel verhaal over de geschiedenis van de boerderij (aspergekweker), en hoe die in WOI werd platgebombardeerd en heropgebouwd in 1926. Zij hebben het bedrijf afgebouwd en telen nu enkel nog wat graan (40ha). Zij ontvangen nu ook campers via France Passion. Rond 22 uur is het tijd om de gaan slapen. Ik trek naar mijn knusse zolderkamertje en vertoef snel in dromenland.

Deze morgen rond half acht lokte de geur van lekker geroosterd brood mij naar beneden. Brigitte had een goed ontbijt klaargezet, met brood, boter, honing  verschillende soorten confituur, thee, koffie, enz...  Omdat ik gisteren zo veel interesse toonde in hun leven laat ze mij nog gauw een fotoalbum zien met prenten van de hoeve en de omgeving van voor, tijdens en na de oorlog. Dan moeten wij afscheid nemen want zij moet naar het werk en voor mij is het ook tijd om weer te gaan stappen. Voor mijn verblijf bij het gastgezin gaan zij uit van een vrijwillige bijdrage, die zij integraal doorstorten naar een project in Rwanda waar de zus van Daniel actief was.



Ik denk vandaag nog vaak aan de oorlogsverhalen die de streek teisterden. Oorlog is verschrikkelijk, toen, maar ook vandaag. Het is vandaag 7 april en dan herdenken wij jaarlijks  alle gesneuvelde Belgische militairen sinds 1945. 7 april, is de dag dat 10 Belgische Para’s laffelijk vermoord werden in Kigali (Rwanda). Vandaag stap ik voor onze jongens en voor alle veteranen. Sven, bedankt voor de tip.









Vandaag komt Reims aan de beurt. Ik vertrek vanuit de hoeve in Heutrégiville en Brigite heeft mij een plannetje getekend om eenvoudig ter plekke te geraken. Eigenlijk is het simpel, vanaf de oude Romeinse heirbaan is het altijd rechtdoor, behalve een klein ommetje om voorbij de autosnelweg te geraken. Ik moet haar blind vertrouwen want ik kom geen enkele bewegwijzering tegen en ik loop buiten de gids met kaarten die ik bij me heb. Ik vind gemakkelijk de heirbaan die duidelijk herkenbaar is aan de witte ondergrond door de kalk in de grond. En inderdaad, de heirbaan is recht, meer dan 10 km gewoon volgen door de graanvelden. Na elke heuvelrug hoop ik Reims te zien, maar 10 km is lang en er zijn veel heuveltjes door het licht glooiende landschap, ik zit nu in het departement Champagne. Maar ik vorder heel goed, het zonnetje geeft mij vleugels, of leef ik nog op een wolkje door de ontvangst gisteren. Vanaf de voorsteden van Reims wordt het eentonig, ik loop nu langs een drukke baan waar veel te veel verkeer is naar mijn goesting.
 Rond de middag is de klus geklaard, en bereik ik de kathedraal van Reims. Ik ben veel te vroeg voor het onthaal door de mensen van R&P51. Ik neem rustig de tijd om te eten en van het zonnetje  te genieten. Het brood en de paté dat ik deze ochtend mee kreeg smaken voortreffelijk. Om 14 uur is de vriendelijke dame van het genootschap présent en krijg ik mijn stempel en heel veel uitleg. Ik doe ook het verhaal uit de doeken over het gebrek aan overnachtingsplaatsen in en rond Bazancourt, en ik blijk niet de enige te zijn. Ik geef het adres van mijn gastgezin mee en vraag hen om contact te nemen om eventueel een variant op de route op te nemen in een volgende uitgave. Ik maak van de gelegenheid gebruik om mijn gids van 2014 te vergelijken met de uitgave 2015, en het was echt nodig, want niet alle info klopte nog. Rond 15u30 kom ik aan in het CIS (Centre Internationale de Sejour Champagne) waar ik vandaag zal overnachten. Na de was en plas keer ik terug naar Reims om wat te wandelen in het centrum, iets te drinken en te eten. Ik heb het verdiend.