Dag 12: Reims - Mardeuil (32km - 322,6 km)

Deze morgen ben ik al vroeg uit de veren. Ik wil op tijd vertrekken want er staan 32 kilometers voor de boeg. Gisteravond en vannacht was trouwens niet om over naar huis te schrijven. Ik lag op een vierpersoonskamer in het Centre International de Sejour de Champagne te Reims met 2 ‘supersociale’ jongeren op de kamer. De ene, een Amerikaan denk ik zei goedenavond, dat hij zeer moe was en onmiddellijk ging slapen. Hij lag met zijn rug naar mij op zijn bed tot na middernacht naar zijn smartphone te kijken. Een 2de gast kwam binnen rond 22u30 om zonder dag te zeggen hetzelfde te doen dan de andere. Het contrast met de dag voordien kon niet groter zijn.






Het ontbijtbuffet was in orde, alles er op en er aan, ik nam nog een banaan en een stuk brood mee voor onderweg.

De eerste kilometers in Reims liepen langs de coulé verte, een jaagpad langs het Marnekanaal, waar gisterenavond nog vele sportievelingen hun ding deden, lopen en fietsen. Om het jaagpad te bereiken moesten de fietsers met een lift naar beneden. Er konden zo’n 3 tot 4 fietsers tegelijk naar beneden of naar boven, de rest stond in een kleine file te wachten op hun beurt. En zo moest ik denken aan de plannen voor de fietsersbrug met lift over het kanaal in Vilvoorde. Als je daar elke morgen met je fiets in de file zal staan om naar je werk te rijden dan zal dat niet te lang duren. Ik vrees dat de brug dan maar een louter recreatieve oplossing wordt en dat zou zonde zijn van het vele geld. Het Marnekanaal en de parken er rond vormen echt een groene buffer tussen de drukke expresweg en de stad, hoewel het druk is heb je toch een zeker gevoel van rust,  dat is fijn op zo een mooie ochtend.









Wie dacht dat de pelgrims hier de Champagnestreek zouden doorkruisen en de mooie dorpjes bezoeken die komt van een kale reis terug. Eén enkele keer loop ik tussen de wijnstokken, maar het grootste gedeelte van de dag zit ik weer in de bossen.

De paden zijn nu veel beter begaanbaar door de enkele droge dagen; maar het gaat serieus op en af, en er zitten venijnige klimmetjes tussen.









En na het dorp Germaine is het weer zover, er wordt duchtig gekapt in de bossen en de wegen zijn herschapen tot echte modderstromen. Zo erg is het nog niet geweest en ik ga op zeker moment zo’n 35 cm diep in een zuigende pap en raak bijna mijn schoen en wandelstok kwijt. Ik moet echt moeite doen om er uit te geraken. En neen, er was geen ontkomen aan deze keer, ik moest er door. En daar is het waarschijnlijk gebeurd. Na enkele kilometers krijg ik veel pijn in een spier boven mijn linkerknie. Ik raak nog nauwelijks vooruit en moet een pijnstiller nemen, en het is nog 12 km naar het eindpunt van vandaag, Mardeuil. Niets aan te doen, als het relatief vlak is gaat het goed, maar bij stijgen en dalen heb ik veel pijn. Ik neem extra rustpauzes alle 3 à 4 km. Ik hoop maar dat dit geen zware gevolgen zal hebben.


Ik passeer ook enkele plekjes die wij vorig jaar, of is het al langer geleden, bezocht hebben. Zo dronken wij toen een  glas Champagne op een terras in Hautvillers en bezochten wij de laatste rustplaats van Dom Perignon. Wanneer ik geen WiFi heb kan Magda de foto’s van toen zo in de blog plaatsen want veel is hier niet veranderd.

Onderweg kom ik nog 2 Nederlandse pelgrims
tegen, Elisabeth en Aafje, allebei verpleegsters en vertrokken in Maastricht. Zij mikken op augustus om in Santiago aan te komen en lopen dus een veel trager tempo dan ik, zelfs met blessure, maar toch veel respect.

Ik kom vermoeid aan in Mardeuil en meld mij in de Mairie waar ik vriendelijk wordt opgevangen. Men brengt mij naar de gemeentelijke kinderkribbe waar ik de nacht kan doorbrengen. Alles is hier voorradig, douche, matrassen, uitgeruste keuken met goed gevulde frigo, en dit alles gratis te gebruiken. Ik maak mij ’s avonds een maaltijd met kippenblokjes, spinazie, taboulé en tomaatjes. Als dessert neem ik een sinaasappel, reeds geschild en eindigen doe ik met een stukje Brie met brood. Niet slecht hé! Ik zit hier wel alleen en als de kindjes weg zijn om 18 uur wordt het hier heel stilletjes.

Vandaag liep ik voor u, Geert. Vader, Marcel, is op 11 feb van dit jaar overleden, hij was net 90 jaar geworden en zijn overlijden kwam toch onverwacht. Zijn moeder kon de uitvaart niet meemaken omdat zij die dag opgenomen werd in het ziekenhuis met een infectie van de luchtwegen. Zij is wel aan de beterhand en zal haar intrek nemen  een serviceflat. Geert, ik wens je veel kracht om deze moeilijke periode door te komen. Van u wordt verwacht dat je altijd klaarstaat maar wij stellen ons niet altijd de vraag hoe het met jou gaat. Het is een beetje zoals de clown die de mensen aan het lachen moet brengen maar op hetzelfde moment zelf weinig om te lachen heeft. In de kapel van Hautvillers brandde ik een kaarsje;











Het leven laat zich alleen begrijpen
door een terugblik,
maar men leeft het voorwaarts
(Sören Kierkegaard)

Tot morgen.