Vervolgens pak ik mijn rugzak even onder handen. Ik moet er nu alles in krijgen, niets meer aan de buitenkant, dus ook mijn wandelstokken moeten er in, en dat vraagt om een herschikking. Maar het gaat lukken. Ik hoor dat er in België een hittegolf op komst is dus de meeste kleren moeten er ook in.
's Namiddags ga ik de stad bezoeken. Ik doe dat aan de hand van een plannetje met uitgestippelde wandelweg langs de mooiste plaatsen en monumenten. En dat zijn er nogal wat. Ik doe een poging om jullie wat warm te maken. Uiteraard start de wandeling aan en in de kathedraal. 200 figuren in het portaal, 8300 vierkante meter oppervlakte, 10 ton klokken, 73 meter hoge toren, 18 kapellen in de kathedraal en uiteraard het hoofdaltaar met de relikwie van Sint Jacob. Het is een pareltje.
Maar Santiago telt ook nog 27 andere historische kerken in het oude stadsgedeelte. Santiago telt een groot aantal enorm grote oude gebouwen. De belangrijkste liggen allemaal rond de kathedraal, zoals het Hostal dos Reis Católicos od de universitaire gebouwen, conventos en colexios.
En dan heb je nog alle mooie en gezellige pleintjes of pabo's.
De winkelstraatjes vol prullaria voor de toeristen en de Rua do Franco die wat lijkt op de beenhouwerstraat in Brussel en dan heb ik het over de vele restaurantjes en de dynamiek die daar heerst. Voor de talrijke musea pas ik. Terwijl ik al wandelend op mijn kaart aan het volgen ben mistrap ik mij op een borduur en krijgt mijn knie nog een extra klap.
Maar het hoogtepunt van de dag was de eucharistieviering om 12 uur in de kathedraal. Deze zit stampvol en de wachters doen hun uiterste best om de boel stil te krijgen en de gsm's en camera's moeten onverbiddelijk uit. Ik zit in de zijbeuk op de derde rij, ideaal geplaatst om de Botafumeiro, een immens groot wierookvat aan het werk te zien.
Tijdens de viering draag ik mijn gebeden op aan allen die daar om gevraagd hebben: thuis, familie, vrienden, parochiegemeenschappen in Vilvoorde, de families in Frankrijk bij wie ik gastvrij werd ontvangen, de vele vrijwilligers hospitaliera's (en -o's) die ons in de watten legden, en tenslotte alle mensen die mij onderweg aangesproken hebben om aan hen te denken in Compostela. Ik waag mij niet aan een opsomming van alle intenties die ik meekreeg want ik riskeer mensen te vergeten maar tijdens deze viering waren mijn gedachten bij jullie. Tenslotte was er ook voor mij een moment om dank u te zeggen voor deze ervaring, voor alles wat ik mocht beleven, voor alle kansen die ik kreeg, duizendmaal dank.
Op een rustiger moment keer ik nog even naar de kathedraal terug om de kaarsjes aan te steken voor hen die mij daarom vroegen. Het zijn wel geen echte kaarsen maar lichtjes die een tijdje branden als je geld in de collectebus steekt. Ik moet nogal wat kaarsjes doen branden en doe dit bewust in het hart van de kerk, onder het hoofdaltaar. Ik breng tenslotte nog een laatste groet bij Sint Jacob waar ik ook nog een aantal lichtjes aansteek. Ik hoop dat al deze lampjes licht moge brengen in het leven van zij die hierom vroegen, wat de reden ook was. Ik ben zeer trots, maar toch ingetogen, dat ik al deze intenties tot in Compostela heb kunnen meenemen. Ik zal deze momenten nooit vergeten.
Morgen zie ik nog twee oude bekenden terug. Ik verneem o.a. net van Herman dat hij in dezelfde herberg als waar ik zit geboekt heeft, over toeval gesproken, of is dit geen toeval meer.
Na vanavond ben ik klaar om terug naar huis te keren. Zoals ik gisteren al zei ben ik heel graag op weg geweest, maar ik ga nog veel liever terug naar huis waar men al zo lang op mij wacht.