Dag 87: La Fada - Fonfría do Camino (17,4 km - 2115,6 km)

Een korte etappe vandaag, slechts 17,4 kilometer. Maar ik kan wel wat rust gebruiken, en tenslotte ben ik nog altijd twee dagen voor op mijn schema. Dus er scheelt echt niets met mij, ik doe het de volgende dagen gewoon wat rustiger aan, en ik doe dit liefst voor ik in de heksenketel van de laatste honderd kilometers kom (voorbij Sarria).
Deze morgen was het dus uitslapen. Ik had mij gisteren in de verste uithoek van de slaapzaal geïnstalleerd, achter een muurtje, dus had ik niet veel last van vroege vogels. Om 6u30 neem ik deel aan het gezamelijk ontbijt. Wij zijn slechts met een vier-tal mensen, de rest is al onderweg. Er staat brood en confituur klaar en ik neem ook een thee, dit alles tegen donativo. Ik vul het ontbijt aan met eigen middelen: een yoghurt, een nectarine en een flesje fruitsap. Wij kunnen er weeral tegen, normaal moet dat voldoende zijn om de korte etappe te overleven.
Om 7u30 ben ik weg. Er is geen tijd om op te warmen, de weg gaat onmiddellijk omhoog, nu eens steil, dan weer wat geleidelijker, maar er moet nog ongeveer 400 meter geklommen worden.

 O'Cebreiro ligt op 1300 meter hoogte. Ik denk dat er 10 meter stijgen er minstens één vlieg meer rond mijn kop vloog. Het is verschrikkelijk, het onophoudelijke gezoem rond je oren. Ik los dit op door mijn buff op mijn hoofd te leggen en daarover mijn pet te doen. Zo kunnen de vliegen niet bij mijn oren en bescherm ik diezelfde  oren en nek tegen de brandende zon; dat noemt men twee vliegen in één klap slaan. Bij het fotograferen is het bijna onmogelijk een foto te trekken zonder vlieg op de voorgrond, op eentje tel  ik er drie.
















 Ondertussen zijn wij Galicië binnengegaan. Op de grens staat een mooie steen, due wel helemaal volgekliederd is. Het is mij hier eerder opgevallen dat officiële naamplaten van gemeenten enz.. overschilderd zijn, en ik vermoed niet door pelgrims maar eerder door ontevreden Spaanse burgers.










Na een dik uur sta ik boven in O'Cebreiro, een klein dorpje dat vooral commercieel is uitgebaat: winkeltjes en cafeetjes.

 De kerk valt mij op wegens de afgeronde vierkante toren. Tot nu waren de meeste kerkjes voorzien van zo een platte klokkentoren.

 Hier kom ik de Amerikaan Patrick een laatste keer tegen vandaag. Ik zie al aan zijn gezicht dat het niet goed gaat, zijn been speelt hem weer parten.  Uiteindelijk weet ik niet waar hij vandaag geland is. Ik hoop dat het hem goed gaat.













 Na O'Cebreiro gaat het naar de Alto San Roque (1.270m) waar het Monumento do Peregrino staat. Een mooie plaats om even halt te houden.

 Nog een laatste klim staat er op het menu vandaag, de Alto de Poio is met zijn 1.335 meter het hoogste punt van de dagetappe. En het is er eentje om U tegen te zeggen. Het laatste stuk gaat echt steil omhoog. Wanneer ik daar op een terrasje zit te bekomen zie ik veel pelgrims met rood aangelopen gezicht en zwaar zuchtend boven komen. De caféuitbater daar op de top doet waarschijnlijk gouden zaken want iedereen wil rusten en iets drinken.



















Vanaf hier is het nog 3,5 kilometer tot in Fonfría waar ik ga overnachten in de Albergue A Reboleira.











 Het is weer zo'n klein boerendorpen met een albergue en een gite rural, en voor de rest niets. Ik betaal 8€ en mag mijn bed kiezen. Alles is netjes, de douche doet deugd en mijn was kan buiten drogen nu de zon nog even schijnt. Er is onweer aangekondigd en de lucht begint al zwaar te overtrekken.
Uiteindelijk is het nu na negen uur 's avonds en de bui is blijkbaar overgewaaid of ze moet nog komen deze nacht.





 Wij hebben net een gezamenlijke maaltijd achter de rug. En het was lekker en rijkelijk. Wij kregen een groentensoep gevolgd door rijst met een stoofschotel met groenten en veel vlees deze keer. Als afsluiter een gebakje.








 Weer een toeval zeker, maar ik zit hier naast een Vlaams koppel, Fons en Mieke uit Meerhout, zeer ervaren Caminowandelaars. Wij hebben natuurlijk heel wat verhalen te vertellen en zo eindigt deze dag weer met een interessante ontmoeting. Wat zegt men ook weer: je kunt de camino alleen doen, maar alleen ben je zelden (of je moet hetzelf willen).