Dag 78: Terradillos de los Templarios - Calzadilla de los Hermanillos (26,9 km - 1914,5 km)

Vandaag en morgen zijn er verschillende mogelijkheden maar ik koos voor de meest uitdagende. Ik ga in twee dagen naar Mansilla de las Mulas langs de via Romana (51,4 km). Vanaf Calzada de Cotto een Jules-Caesarke doen van 33 kilometers, met op de weg alleen maar één dorp: Calzadillas de los Hermanillos. Het is het laatste stuk van de Meseta voor wij in de stad León aankomen. De tekst in mijn gids prikkelde mij zodanig dat ik deze kant op moest gaan. Het alternatief was nog twee dagen op het voetpad langs de openbare weg lopen, en daar had ik geen zin meer in. De Meseta was de uitdaging. Ik wil u de tekst uit mijn gids meegeven, oordeel zelf.  Ik citeer (in het Frans): "après avoir quitté la route d'accès à Hermanilos, vous ne trouverea aucune route goudronnée, aucune senda, aucun pont et aucun panneau. Vous ne traverserez aucune ville, aucun village et ne verrez aucune ferme, aucune maison. C'est la Calzada Romana qui rilait les militaires et les marchandeurs romains entre l'Aquitaine et les mines d'Astorga. Il n'y a peu d'ombre et aucune Fontaine..." Wat moet een mens meer hebben. Anderhalve dagetappe overgeleverd aan de prachtige Meseta. Het grootste gedeelte hiervan, 24,5 kilometers is voor morgen. Vandaag gaat het slechts over 8,7 kilometers.

 Rond 7 uur verlaten wij, Andre en ik, de albergue los Templarios. Met vier op een kamer is heel wat rustiger dan op een dortoir van 30 à 100 mensen. Ontbijten gaan wij onderweg wel doen, waarschijnlijk in Sahagún. De weg gaat verder op het voetpad dat langs de N-120 slingert. Voorbij het dorp San Nicolas del Real Camino verlaten wij de provincie Palencia, om binnen te gaan in de provincie León. De plaats is aangegeven met een oude grenssteen.

 







 Net voor Sahagún steken wij de rio Valderaduey over via een oud Romeins bruggetje.

Vlak daarna staat de kapel Virgen del Puente en de standbeelden van koning Alfonso VI van León en eentje van een abt, vermoedelijk restanten van een poort.




 In Sahagún wordt alles in gereedheid gebracht voor de corrida die vandaag zal plaatsvinden. Het jonge volkje ziet een Spaans feestje en stieren  de straten wel zitten en zij besluiten hier te blijven. Na mijn Spaans feestje in Belorado wil ik hier liefst zo snel mogelijk vandaan. Één slapeloze nacht is voldoende.  Het is nog geen 9u30 en er lopen al zatteriken in de straat. Trouwens dat gedoe met die stieren is niets voor mij.











Na ons ontbijt met thee en koffiekoeken stappen wij verder naar Calzados de Coto waar de variant begint.















 Voor het verlaten van Sahagún Zet ik mij graag even in de voetsporen van een pelgrim, voor de foto natuurlijk.





 Ja, wij zitten hier al behoorlijk over de helft van het traject in Spanje. Het gaat nu echt vooruit, en het aftellen is begonnen. Ik ben een dag voor op mijn schema en er was nog een rustdag gepland. Dus van de 17 resterende dagen zijn er eigenlijk nog maar een 15-tal stapdagen. In Calzados de Coto kopen wij levensmiddelen voor de komende twee dagen, want wij zijn niet zeker dat op ons eindpunt vandaag mogelijkheid tot bevoorrading is. En dan beginnen wij aan het eerste stuk van de via Romana, vandaag 8,7 kilometers.

Het landschap is afwisselend met graanvelden en struikgewas. De weg is goed begaanbaar, maar van de oude Romeinse heirbaan is niets meer te zien. Wij lopen op een grindpad van zeker 8 meter breed, dat door de Meseta snijdt.


































 Ik fotografeerde vandaag weer een grassoort die ik niet kan thuisbrengen, dus weer eens 'over naar familie'.

 Om 12u30 melden wij ons aan in de privé albergue Via Trajan. Eigenlijk is dit meer een hotel dan een albergue, maar wij nemen een kamer voor vier personen (15€/persoon). De douches en toiletten zijn gemeenschappelijk. Individuele kamers zijn mogelijk aan 35€. Alles is hier nieuw en proper, lakens (dat is heel lang geleden) en badhandoeken zijn inbegrepen, en de bedden zijn opgemaakt. Wij delen de kamer met een koppel uit Denemarken. In de tuin kan de was gedaan worden en is het ook fijn om te zitten. De WiFi is van heel goede kwaliteit, en dat is meegenomen om met het thuisfront te communiceren.

In het dorp is niet veel te zien, maar een klein themaparkje legt uit hoe de Romeinse heirbanen tot stand kwamen, interessant. Voor de rest is het rust en uitkijken naar de weersverwachtingen voor morgen, want 25 kilometers zonder beschutting is niet niks. Maar ik zie er naar uit! Er mag nog eens een extraatje komen in plaats van het dagelijks volgen van de meute. Er zijn dan ook maar heel weing pelgrims die voor deze route kozen, en dat betekent: RUST!