Een onverwachte ontmoeting!
Vandaag stap ik naar Belorado, zo’n 22,9 km. Eigenlijk kan ik meer kilometers aan op dit moment maar de eerstvolgende stad met voldoende voorzieningen, Villafranca Montes de Oca, ligt 12 kilometer verder, en dat is net te veel. Als ik de terreindoorsnede bekijk zie ik dat wij stijgen tot ongeveer 810 meter hoogte. Het is overtrokken deze morgen, frisser dan anders en de zon komt er maar niet door. Het is bovendien een stuk frisser dan wij hier in Spanje gewoon zijn, geen zonnecrème vandaag.
Zoals gewoonlijk behoor ik tot de categorie van de late vertrekkers wanneer ik om 6u35 Casa del Santo verlaat. Voor mij was dit een heel goede herberg waar je lekker tot rust kon komen. Mooi salon met voldoende zetels, voldoende ruimte om te eten en een goed uitgeruste keuken met zelfs twee frigos en diepvriezers. Enig minpuntje was de venster op onze kamer die uitgaf op de centrale gang. Van zodra iemand op de gang kwam sprong het automatisch licht aan en werd onze kamer eventjes verlicht. Laat ons het een schoonheidsfoutje noemen, voor de rest ben ik heel tevreden en dat schrijf ik dan ook graag in het gastenboek. Ik moet nog even terugdenken aan gisterenavond toen ik door enkele jonge pelgrims verrast werd op een zelfgemaakte koekjestaart inclusief kaarsje en als extra toemaatje een frisco. Het internationale gezelschap: enkele Amerikanen, een Zuid-Afrikaanse, een Britse was mijn verjaardag te weten gekomen via Peter, de Amerikaan die ik in St Jean leerde kennen. Natuurlijk werd deze actie opgemerkt door anderen en al snel volgden nog meer gelukwensen. Ik trakteerde het bonte gezelschap op een fles wijn. Ik maakte nog een praatje met Hans, de Duitser van Poolse afkomst, waarmee ik al enkele dagen een klapke doe. Waarschijnlijk was het vanavond de laatste keer, want hij wacht op enkele vrienden en wil vanaf nu dus wat minder kilometers doen. Het was een toffe avond gisteren, rustig maar deugddoend. Ook de Skype-telefoontjes met het thuisfront en met ons ma en Wim deden deugd.
Net voorbij Grañon verlaten wij de provincie Rioja en komen binnen in Castilla y León, een infobord verwelkomt de pelgrims, en opeens is er weer 20 Km meer af te leggen tot in Santiago. Ondertussen stijgen wij bijna onvoelbaar
En net na Vilamayor del Rio gebeurt er iets zeer uitzonderlijk. Ik ga even terug in mijn blog naar Dag 3 waar ik schrijf: “ook enkele mooie verrassende ontmoetingen gehad: een wandelaar vertelde mij dat hij op 28 april de camino loopt vanaf Le Puy, en wenste mij een buen camino...”. Wel , je gelooft het of niet, maar deze man, Francis is zijn naam, kwam ik vandaag tegen. Door het Belgisch vlaggetje op zijn rugzak spreek ik hem aan met een goedendag-bonjours. Hij reageert hierop met een goedendag en zegt dat hij van Wallonië is, uit Namen. Wanneer ik zeg dat ik in Vilvoorde woon reageert hij verrast en zegt dat wij mekaar in Namen hebben ontmoet en even kort gepraat hebben. Mochten wij op een stoel gezeten hebben, wij zouden er alle twee afgevallen zijn. Dit is meer dan een toeval. Na meer dan twee maanden en vele honderden kilometers is dit zo onwaarschijnlijk... hier zijn geen woorden voor. Ik vertraag wat en hij versnelt wat en wij leggen de laatste vijf kilometers naar Belorado samen af en vertellen onze verhalen van de camino. Steeds komen wij terug op het feit hoe onwaarschijnlijk deze ontmoeting wel is.
Wij zijn zo in gesprek dat wij niet eens doorhebben dat wij niet meer op de juiste route zitten, maar wij komen toch in Belorado aan. Daar gaan wij op een terrasje een pint drinken. Na een kwartiertje trekt hij verder en ik blijf hier in Belorado om op zoek te gaan naar de herberg.
Ik hoop dat je het verhaal op mijn blog kunt nalezen. En het is onwaarschijnlijk, maar misschien komen wij mekaar nog wel eens tegen.
Om 11u30 gaat de herberg Cuatro Cantones open. Ik heb weer geluk, deze herberg heeft een mooie tuin en een overdekt zwembad(je). Kostprijs voor een nacht: 7 euro.Je kunt hier ook avondeten (10€) en ontbijten (3,50€)
Bovendien is het in Belgrado Fiesta 2015, dus dat kan ik ook nog meepikken. Op de artisanale markt koop ik een stuk kaas en een jong rood wijntje: Diez Lorente, een Roble 2013, 100% Tempranillo, 6 maanden gerijpt op vat van Franse eik. Lekker!
Op het kerkplein vechten stoere kerels met zwaarden, bijlen, speren, enz... Om te bewijzen dat de wapens echt zijn demonstreren zij achteraf hun kunsten op watermeloenen. Voor de rest vloeit daar wat te veel alcohol naar mijn goesting, tot ... de siësta begint, alle kraampjes sluiten, het plein loopt leeg.
Ik kook deze avond mijn eigen potje: pasta met tomaten, ajuin, pepers en chorizo. Ook lekker, zeker met dat wijntje van daarstraks.
Was de wandeling niet spectaculair,het verblijf in Belgrado was zoveel te meer de moeite waard.je moet het maar presteren om er juist met de Fiesta toe te komen.
BeantwoordenVerwijderen