Dag 76: Boadilla del Camino - Carrión de los Condes (26,5 km - 1860,8 km )

Het viel deze morgen allemaal nogal mee, iedereen vond zijn kleren, schoenen en inlegzooltjes terug. Alles was droog van ver, maar verre van droog. Diegenen die geen plaatsje bij de kachel vonden hadden de meeste pech. Bleu'tjes die niet wisten dat je best je inlegzooltjes uit je schoenen neemt als je ze laat drogen, stapten deze morgen in een fris waterbed. Al doende leert men. Net zoals gisterenavond, kreeg ik, als ervaringsdeskundige meerdere vragen over hoe zij het het  best aanpakken bij dit regenweer. Weet ik veel, mijn gerief was ook nog niet allemaal droog. Ik heb wel nog een paar droge, nieuwe sokken in mijn rugzak en daar kan ik mee starten. Het regent nog niet als ik vertrek om 06u40, nog niet, want ik ben Boadilla nog niet buiten of mijn poncho moet al aangedaan worden. Ik zal hem vandaag ook niet meer uit doen, tenminste zolang ik aan het stappen ben. Aangezien er geen winkels waren in de vorige twee dorpen (de Meseta, weet je nog wel) zit ik volledig door mijn voorraad, en bovendien heb ik ergens mijn kaas en worst in een frigo laten liggen. Ik zal dus weer moeten gaan ontbijten in een bar. Ondertussen is het weer beginnen onweren en soms is de bliksem niet zo ver af. Maar later hoor ik dat ik aan het ergste ontsnapt ben, diegenen die voor 6u30 vertrokken zijn hebben de hemelsluizen zien opengaan en kregen het erg te verduren.

 Tussen Boadilla  en Fromista loopt de weg langs het canal de Castilla en net voor het stadje neemt het kanaal een forse duik naar beneden. Een mooi stukje architectuur, al denk ik niet dat hier schepen door moeten.
De kanalen hier dienen vooral voor de irrigatie van de enorme graanvelden. Door de velden lopen ook nog eens kleine smalle kanaaltjes om de verdere verdeling van het water te voorzien .
In Población de Campos neem ik mijn pauze en tevens mijn ontbijt. Thee met een koffiekoek waar ik volgens mij te veel voor betaal. Voor de rest valt er over de weg vandaag niet veel te vertellen. Wij lopen op een nieuw voetpad langs de P-980. Op sommige plaatsen is de afwatering vergeten of niet goed aangelegd, want het pad lijkt op een beek van enkele centimeters diep. Ontsnappen was niet mogelijk, je moest er gewoon door. Zo komt het dat de meeste pelgrims op de openbare weg gaan lopen, met hun poncho flapperend in de wind, veilig is anders. Ik blijf op het voetpad, mijn schoenen zijn toch al nat.

 In Carrión de los Condes kom ik aan om iets voor 11 uur. Wij zijn nog te vroeg voor de herberg die pas om 12 uur opengaat, maar wij mogen onze rugzak al binnen zetten. Het is hier juist markt, dus ga ik inkopen doen. Een appel, en een tomaat, twee bananen en 2 nekatarinnen, ik heb nog wat fruit en vitaminen in te halen. Aan een ander kraam koop ik chorizo en kaas, hoe kon je het raden. De check-in is chaotisch, want er zijn hier maar een beperkt aantal plaatsen. Het gevecht over wie was de eerste is begonnen. Ik doe hier niet aan mee, ik wissel een blik met de persoon die na mij binnen was en hij is akkoord. Ik zet mij rustig neer en drink een thee en eet een koekje, ja, dit was in het ontvangst inbegrepen. De paters en zustertjes nemen hun tijd en bevragen elke pelgrim die zich aanbiedt. Ook hier weer veel bewondering voor mijn lange tocht.

 Straks is hier vanalles te doen: samenzang (ik moet nog een liedje bedenken), eucharistieviering met zegening van de pelgrims, samenzang, en tot slot gezamelijk eten volgens het principe: iedereen brengt wat mee. Leuk!
Dat betekent dat ik mijn blog voor vandaag afsluit en mij in het samenzijn smijt. Je hoort morgen wel hoe het geweest is...