Dag 85: Ponferada - Villafranca del Bierzo (23,4 km - 2089,8 km)

Het kokkerellen van Patrick en mezelf is niet onopgemerkt gebleven. Dat kon ook niet anders, wij hadden zeker eten voor zes mensen. Het gevolg was dat er een golf van foodsharing ontstond in de eetzaal en ook later op het terras. Ik bereidde spaghetti met saus van de chef, op basis van veel groenten, gehakte biefstuk en tomaten. De twee Koreanen die konden mee-eten kwamen mij wel tien keer bedanken. Patrick ziet het wat meer culinair, het gevolg van een kookcursus in Frankrijk. Als hapje maakt hij Pimientos Pardon, gesauteerde groene pepertjes. De regel is dat er op de tien milde pepertjes er één pikant kan tussenzitten. Ik heb twee keer prijs, maar het is doenbaar. Als hoofdgerecht maakt hij een soort gevulde pasta met een lekker sausje op basis van witte wijn. Er zijn vrijwilligers genoeg om onze restjes (genoeg voor 6 mensen) op te eten en zo besparen wij onszelf heel wat afwas. Wij geven namelijk graag de kookpotten door. Later komt men ons nog vanalles aanbieden maar ik pas, behalve voor  watermeloen. Om 22u30 treden de hospitaliero's onverbiddelijk op, iedereen moest de tuin en het terras verlaten en de lichten gingen uit, ik vind het geweldig. Deze morgen moest ik spijtig genoeg vaststellen dat mijn ontbijt niet meer in de frigo lag, mijn twee potjes yoghurt en twee nectarines zijn weg. Gelukkig zat mijn brood en de smeerkaas in mijn rugzak. Maar de solidariteit is groot als je ondertussen wat mensen kent, er wordt mij vanalles aangeboden, ik heb maar te kiezen. Dit is alleen maar het gevolg van veel contacten maken, en mijn teveel aan voedsel ook aanbieden aan de mensen. Ik kan dus toch met een goed gevulde maag op pad gaan.
Het doorkruisen en verlaten van Ponferada verloopt vlot. Het ontbreekt hier wel volledig aan de gele geverfde pijlen, waarschijnlijk verboden door het stadsbestuur. Maar de bewegwijzering is OK, tenminste, als je vertrouwen hebt in het systeem: geen wegwijzer = rechtdoor. Ondertussen passeren wij nog eens langs de mooiste monumenten van de stad: de kerk en het kasteel.

















 Ik ben er gisteren niet meer geraakt. Wanneer ik het centrum van Ponferada bezocht was alles gesloten, de siësta duurt hier heel lang. En door ons kokkerellen is het er 's avonds niet meer van gekomen.












 Buiten de passage door de wijnvelden verloopt het traject meestal op asfalt of op voetpaden. In de hele buurt hangen stofwolken van voorbijrazende wagens, ik vermoed een autorally. Toeschouwers die van het ene punt naar het andere rijden doen dat ook al racend, dus wanneer het kan verlaat ik de baan. Heel wat mooie dorpjes op de route vandaag, geen bergdorpen want wij lopen door het dal, maar eerder gezellige wijndorpen. Aan bijna elke kerk of kapel zit een vrijwilliger klaar om de pelgrims een extra stempel te geven. In een mandje kan je een donativo deponeren.








 In Columbrianos trekken enkele mooie muurschilderingen mijn aandacht.











 Elk dorp probeert in de gunst te komen bij de pelgrims. Als zij hier halt houden brengt dat centen in de kassa. In Fuentas Nuevas haal ik een eerste extra stempel bij het kerkje. De man ontsteekt de lichten in het kerk
en ik ontdek er een mooie muurschildering in de koepel en een mooi retabel. Het moet niet altijd een kathedraal zijn. Sint Jacob is hier natuurlijk ook aanwezig.





















Vanaf Camponaraya komen wij tussen de wijngaarden. Wij zijn weer een nieuwe wijnstreek binnengegaan, el Bierzo. Het is de verzamelnaam van allemaal kleine dorpjes gedomineerd door de stad Ponferada. Cacabelos is een ander belangrijk dorp in dit wijngebied. El Bierzo is een vrij nieuw wijngebied dat snel aan bekendheid wint. je ziet dit aan het snelgroeiende Cacebelos.






En dan verlaten wij eindelijk de openbare weg om ons tussen de wijnvelden te begeven. Het pad gaat over twee heuveltjes vooraleer wij in Villafranca del Bierzo aankomen.

-
 Het is 11u30. De albergue Municipale opent om 12 uur en ik ben de eerste om in te checken (6€ - overtrekken Incl.). Begrijp jij dit? Ik ook niet! Ik neem elke morgen mijn tijd om mij klaar te maken en te ontbijten, vertrek zeker één à twee uur na de eersten en toch check ik elke dag bij de eerste tien in. Waar al die anderen zitten? Joost mag het weten.









Het is vandaag extra warm, in het dal heerst ook een microklimaat, wat goed is voor de wijn. Maar veel te warm om mij veel te verplaatsen. Ik schrijf mijn blog liggend op mijn bed, en wat denk je, vijf regels en ik lig in slaap tot mijn telefoon mij wakker belt, controle van het thuisfront (grapje).




Villafranca is een levendig stadje met drie mooie oude kerken en een kasteel. Spijtig dat ik in mijn gidsje geen culturele informatie heb, want je verspeeld hier veel tijd om te ontdekken wat er te zien is.

Morgen hoop ik de bergen in te trekken, tenminste als ik mij goed voel. Vandaag is het mijn dagje niet maar ik denk  dat het aan de warmte ligt. Wij zien wel, maar ik moet zeker zijn want bij  de bergpas kom je gedurende 26 kilometer geen enkele herberg tegen. Een nieuwe uitdaging en daar ben ik voor te vinden.