Dag 66: Puenta la Reina - Ayegui (23,9 km - 1602,6 km)

Met 10 personen op een kleine kamer, het is niet evident. Het moment dat er niemand snurkt of andere geluiden maakt, of ergens aan het rommelen is, is het moment dat je zelf slaapt. Waarschijnlijk denken op dat moment andere wakkere mensen hetzelfde over mij. Ondanks het vroege gewemel neem ik toch rustig mijn tijd, ook ontbijten doe ik hier nog. Ik verwonder mij er telkens over hoe weinig mensen ontbijten in de alberge, maar inderdaad, je koopt je ontbijt voor enkele euro's al op goed honderd meter van waar je vertrekt. Maar ik houd mij aan mijn goede gewoontes. Om kwart voor zeven ben ik weg voor een etappe naar Estella. Ik ben wel van plan om naar het gehuchtje Ayegui te gaan om eens te ontsnappen aan het vele volk. Later zal blijken dat dat goed gelukt is.


Ik verlaat Puente Le Reina via de Puente Romanico, de brug over de rio Arga. Deze Romaanse brug uit de XIde eeuw moest het de vele toenmalige pelgrims mogelijk maken de rivier over te steken. De brug is 110 meter lang en hoort bij de mooiste van Navarra. De brug telt zeven bogen vertrekkende van een centrale boog.

 Tot aan het eerste dorp, Mañeru gaat de weg gaat de weg over heuvelachtig terrein tussen velden en wijngaarden. Het is weer vroeg warm en er is net zoals gisteren zo goed als geen schaduw op het parcours. Ik kom onderweg een puffende Duitser tegen. Hij doet de camino Frances voor de derde keer, maar zo warm heeft hij het nog nooit geweten.

Vanaf Cirauqui doe ik een 'Julius Caesarke' (je kunt dit woord gerust toevoegen aan de lijst). Ik volg een oude Romeinse Heirweg, die meer dan 2000 jaar heeft overleefd. Het waren straffe mannen, die Romeinen, maar kasseien effen leggen konden zij niet, het blijven potenbrekers.

 Cirauqui logt boven op een heuvel, je zie het dorp al van heel ver liggen. En zoals vele dorpen zijn ook hier weet allerlei verwijzingen naar de vroegere en hedendaagse pelgrimage te vinden.

 In de verte zie je een langgerekte rotswand boven de vallei uitsteken. Ik kan niet zeggen welke het is want ik heb de overzichtskaart van Spanje niet bij. Maar badend in de zon is het een mooi plaatje.

 Het is de dag van de mooie bruggen vandaag, het hoeven niet altijd kerken te zijn. Tussen Cirauqui en Lorca kom ik nog een mooi Romaans bruggetje tegen over de rio Saldo. En even voordien een modern waterkanaal in de lucht, een aquaduct eigenlijk. Overal zijn hier kleine beken  en kanaaltjes met pompsystemen om de velden van water te voorzien.

In Villatuerta kom ik de derde Romaanse brug tegen over de rio Iranzu. Deze oude stenen brug heeft twee bogen. In Villatuerta staat een mooie (maar gesloten) kerk met een oud waterpunt voor de pelgrims.























Er zijn hier in Spanje echt heel veel waterpunten op het parcours. Het is niet nodig om veel liters mee te nemen, dat is alleen maar extra gewicht. Goed lezen in je gids en je komt er alles over te weten.
















 De weg vanaf hier tot in Estella is echt lelijk en er staat een groot stinkfabriek aan de rand van de historische stad. Op sommige paden is de stank maar net te harden.












 Bij het binnenkomen van de stad wordt ik aangesproken door jonge studenten. Zij moeten als opdracht de pelgrims interviewen in het Engels en hierover een verslagje maken. Hun Engels is echter zo zwak dat de lerares bijna elk woord moet spellen. Als beloning krijg ik een drankje aangeboden vooraleer wij samen op de foto gaan.



En zoals vooraan in dit verslag al gezegd stap ik onmiddellijk door de stad, twee kilometers verder naar de alberge in Auegui. Hier zijn vandaag nog geen tien pelgrims opgedaagd, dat wordt dus rustig. Maar dan is er toch paniek, iemand vermoedt een bedbug gezien te hebben en dat is niet goed. Ik kijk ook mijn bed na maar vind voorlopig niets. Als dat maar goed komt. Toch laat ik mijn kleren maar wat langer buiten hangen, je weet maar nooit. Ik zal mijn poncho over de matras spannen en hoop hiermee de beestjes tegen te houden.
Het is nu 18u30: na de zoveelste controle van mijn matras zie ik een klein beestje kruipen, lap ik heb het zitten. Ik zie ook nog een gebroken plank van de latoflex, dus ik verander van bed. Ik vrees dat dit geen rustige nacht wordt, en dat was juist wat ik wou opzoeken, zucht ...