Dag 33: Déols - Velles (22,5 km - 827,5 km)

Over de etappe van vandaag kan ik kort zijn, het was ook een korte etappe van 22,5 kilometer. Van Déols gaat het naar Chateauroux. De stad kan mij maar weinig bekoren en als ik dan ook nog verkeerd loop dan wil ik er zo snel mogelijk weg. Nochtans is de te volgen weg goed aangeduid door koperen schelpen in de stoep, maar je moet er dan eerst eentje vinden natuurlijk. Dan loop ik kilometers door het Forêt van Chateauroux en passeer liederlijke plaatsen zoals Le Rond-point des Druides, Carrefour des Pélerin en hameau des Religieuses.










 Rond 14 uur kom ik aan in Velles.
De gemeentelijke gite ligt net tussen de Mairie en de kerk. Het is een gebouw dat vroeger dienst deed als ‘kolonie’ (wie kent dit woord nog) tijdens de vakanties. Vandaag worden er groepen of pelgrims opgevangen, of na een trouwfeest in de salle de fêtes blijven er al eens mensen slapen. De gite is goed ingericht, proper en ik heb alles wat ik nodig heb, behalve eten.

Ik maak mij zorgen over het eksteroog op mijn kleine teen. Het betert er niet op, en ik denk dat er ondertussen een ontsteking op zit. Zit ik hier toevallig net aan het medisch centrum van Velles. Ik besluit om een dokter te consulteren. De vriendelijke man stelt inderdaad een infectie vast op een eksteroog. Hij schrijft antibiotica en pijnstillers voor en regelt een afspraak bij de podologe die haar kabinet heeft in hetzelfde medisch centrum.  Ondertussen ga ik naar de apotheek om de medicatie. Ik moet vaststellen dat de EU-kaart van de ziekenkas hier heel weinig nut heeft. Ik moet de volle pot betalen en krijg telkens een factuur om bij de mutualiteit in te dienen. Om 17u15 heb ik mijn  afspraak bij de podologe, een dame die van aanpakken weet. Zij is gespecialiseerd in sportblessures aan de voeten en gaat regelmatig mensen verzorgen op lange-afstand-trails, waar zij trouwens zelf ook af en toe aan deelneemt. Ervaring zat dus. Zij neemt mijn tenen, teennagels en voeten onder handen en ondertussen krijg ik massa’s tips om nog mij beter te kunnen verzorgen. Zij haalt de druk weg tussen mijn twee tenen door middel van rondellen (iets wat ik al geleerd had van de podologe van Magda) en mijn twee tenen worden vakkundig ingepakt. Ik krijg al het materiaal mee om mijn voeten en tenen een week lang te kunnen verzorgen. Als toemaatje krijg ik nog een tube zalf om mijn voeten vóór het vertrek mee in te smeren. ik moet enkel de consultatie betalen, het materiaal krijg ik gratis mee.  Al bij al heeft deze medische namiddag mij iets meer dan 100 euro gekost, maar als het daarmee beter gaat in de toekomst dan is dat voor mij ok. En ik hoop thuis nog wat te recupereren van de mutualiteit.

Hier in  Velles zijn alle winkels, behalve de apotheek, dicht op woensdag. Ik ging ervan uit dat ik mij hier kon bevoorraden dus kocht ik geen eten onderweg. Gelukkig is de bar, tabak, restaurant open en kan ik toch iets eten. In geen tijd, dus opgewarmd in de microgolfoven, staat er een bord eten voor mij en een karafje rode wijn. De pot schaft bloemkoolgratin met varkensroti en vleesjus. Ik neem nog een kaasje als dessert. Gewoon lekker, zonder meer. Naast mij staan 3 mannen met een pint voor hun neus aan de toog. Zonder een woord te zeggen, gedurende een half uur staren zij voor zich uit. En dan zijn ze weer weg, heel bizar. En ik die dacht dat het café een sociale functie had.
Voor de rest van de avond is het platte rust. Ik ben net als gisteren alleen in de gite, dus veel zal ik niet gestoord worden. En van mijn gesnurk heeft vanacht niemand last, als ik er tenminste niet zelf van wakker word.