Dag 25: Vézelay - Cuncy-lès-Varzy (27,6 km - 620,8 km)

Om 9 uur sta ik klaar om te vertrekken. Ik neem vandaag verder afscheid van alle pelgrims die ik al ben tegengekomen vanaf  of voor Vézelay. Vandaag ben ik de enige die de route via Bourges gaat volgen. Ik wens Christophe, De Duitse priester/pelgrim, veel geluk met zijn nieuwe job. Vrijdag keert hij via Nevers terug naar huis waar hij volgende week een nieuwe parochie toegewezen krijgt.




Na een laatste maal de afdaling in Vézelay te hebben gedaan en na een tussenstop bij de bakker begeef ik mij terug op de route. De splitising Nevers/Bourges is al op enkele honderden meters na het grote kruispunt. De bewegwijzering is meer dan OK, dus verkeerd lopen zit er niet direct in.
En meteen zit ik al terug in  de natuur, en vandaag zal dat zo de hele dag blijven.




 Voor ik terug de bossen induik draai ik mij nog eens om, om een laatste blik op Vézelay te werpen.  De machtige kathedraal beheerst heel het landschap.

 De gemeentelijke bossen van Vézelay zijn heel uitgestrekt, ik loop gemakkelijk 7 tot 8 kilometers aan een stuk door het bos. Er valt mij hier één constante op en dat is de roep van de koekoek die ik meermaals hoor. Elke dag is hij of zij er weer. Normaal sta je niet stil bij zulke dingen maar nu valt het mij echt op. Ook het geklop van de spechten is hier dikwijls te horen, maar er eentje zien is mij nog niet overkomen. De paden zijn weer duchtig omgewoeld door everzwijnen. De sporen zijn nog vers, zeker van deze nacht of deze morgen (zei de ervaren spoorzoeker). Ik zou wel eens een wilde zwijnenfamilie willen zien, maar dan vanop redelijke afstand want ik ben er niet zeker van of ik hen wel wil ontmoeten.

Om de tijd te doden heb ik ondertussen al een heel repertoire van liedjes klaar, die ik in functie van de omstandigheden ofwel luid zing ofwel inwendig zing of neurie. Bijvoorbeeld, als ik plassen tegen kom dan gaat het van Singing in the rain, of als het bos blauw kleurt van de Maagdenpalm dan zing ik ‘Op de purperen heide’ of als ik een paddestoel zie dan gaat het van ‘Woutertje, Woutertje, wiedewiede...’ (Neen, dit heeft niets met de partij te maken), of als ik al een hele tijd geen  bewegwijzering meer gezien heb dan zing ik ‘Geef mij een teken van leven’, enz... Plezante bezigheid en ik blijf mooi in mijn stapritme. Je moet dit ook eens proberen, op den duur heb je voor elke situatie een liedje. Het klinkt misschien wat onnozel maar voor mij werkt het en dat is het belangrijkste.




Na de bossen komen terug de uitgestrekte velden met graan en koolzaad. Ik zie het graan werkelijk elke dag groeien.

 Het eerste dorp dat ik tegenkom is' La maison Dieu.' Het gemeentehuis biedt een ruimte aan waar pelgrims  even kunnen uitrusten, naar toilet gaan of water bijtanken. In de ruimte zie ik dat de god in' La Maison Dieu' universeel is, maar zij staan open voor de pelgrims en dat kom je niet iedere dag tegen.









































 Aan de kapel van Saligny neem ik een langere middagpauze. Het is al heel warm en ik moet de schaduw opzoeken































. En uiteindelijk kom ik na 27,6 km aan in Cuncy-lès-Varzy, nog zo’n dorpje waar helemaal niets te beleven valt. Ik ben onderweg geen enkele winkel tegengekomen. Ik vraag mij af hoe de mensen zich hier bevoorraden.ik ben 2 uur te vroeg voor de afspraak met de man uit Mhers die mij straks komt halen. Ik heb dus tijd om mijn blog wat vroeger klaar te maken.




 Er zit niets anders op dan te wachten en uit de zon te blijven. En daar heb ik nog geen liedje voor gevonden...