Dag 62: Saint-Jean-Pied-de-Port - Roncevalles (25,7 km - 1508,6 km)

Vandaag de ultieme test van mijn nieuwe schoenen. Maar eerst even wachten tot de bakker open doet.
Ik was al vroeg wakker vandaag, in een dortoir is het altijd wat onrustiger en dan slaap ik ook wat minder vast. Om 6 uur sta ik op. Ik had gezien dat de bakker om 6u30 opende. Vandaag moet ik eten meenemen voor deze middag, morgenvroeg en morgenmiddag. Ik kan dus niet vertrekken voor ik brood heb. Murphy heeft mij liggen, de bakker opent pas om dik 7u20 waardoor het ontbijt in de refuge ook wat vertraging oploopt. Voor ik vertrek om 7u35 neem ik afscheid van Herman. Sinds Gargilesse hebben wij onze etappes op elkaar afgestemd en behalve één keer sliepen wij ook op dezelfde locaties. De laatste weken regelden wij onze reservaties samen, al was het meestal Herman die de telefoons voor zijn rekening nam. Wij konden goed met elkaar opschieten en voerden ook veel gesprekken over vanalles en nog wat. Herman wacht nu in St Jean op zijn echtgenote en samen zullen zij de weg naar Santiago afleggen. Ik wens hen hierbij alle geluk toe. En Herman, als je regelmatig mijn blog leest zul je wel wat tips vinden voor onderweg. Ik hoop je onderweg niet tegen te komen, want dat zou betekenen dat ik flinke pech heb gehad. Wij zien elkaar nog...



En dan ben ik weg, en ik zet er direct flink de pas in. Ik verlaat St Jean via de Porte d'Espagne. Deze morgen zijn er al vele pelgrims voor mij vertrokken, dat zie ik aan de lange sliert die voor mij uit beweegt. En het gaat direct flink bergop maar op een goed begaanbare weg (asfalt).













Na exact anderhalf uur ben ik al ter hoogte van de refuge d'Orisson op een hoogte van 770 meter. Op het terras is al iemand haar voeten aan het verzorgen met Compeed, de eerste blaren, en gelukkig niet bij mij.



Onderweg kom ik heel veel mensen tegen langs de kant van de weg, aan het prutsen aan kledij of rugzak, of schoenen. Je moet weten dat van wie hier bergopwaarts gaat ongeveer 90 % vertrekt vanuit St Jean, dus de eerste dag, en vaak zonder veel ervaring. Langs de kant van de weg zie ik een matrasje, een sjaal, tentpiketten, een kous, ... de doos met gevonden voorwerpen zal goed vol zitten. Ik neem toch een korte pauze aan d'Orisson om mijn voeten te inspecteren, en het valt goed mee. Zolang ik stijg voelen mijn voeten zich goed in de nieuwe schoenen, maar als de weg daalt, dan doen mijn tenen wat pijn. Mijn voet schuift wat naar voren. Een nieuw eksteroog, of moet ik likdoorn zeggen is zich aan het vormen aan de buitenkant van mijn kleine teen. Maar eigenlijk valt het goed mee. Na de refuge klimt het minder steil.

 Ondertussen verlaat ik het asfalt ter hoogte van het Croix Thibault, richting Col du Pic Leizar Atheka. Een plaatselijke schapenboer verkoopt hier zijn kaas (Breberie-schapen) en ook wat drankjes. Ik koop een stuk van die lekkere kaas voor morgen en laat mijn voeten nog wat drogen in de wind.

 Het weer is schitterend. Blijkbaar heb ik geluk want het is de laatste dagen nog niet veel soeps geweest. De wolken hangen nog laag, maar de uitzichten zijn toch adembenemend. Dit is het echte werk, hiervoor doe je het (ook). Ik moet zeggen dat heel de weg zeer goed georganiseerd is. Overal genummerde palen voorzien van het noodnummer om in geval van, snel op de juiste plaats te kunnen ingrijpen.

 Het hoogste punt, de col Lepoeder (1410m) is wat een tegenvaller, ik had minstens een steen, of kruis, of een ander merkteken verwacht, maar buiten een bord met een noodnummer en telefoon was er niets speciaals. Ik neem er mijn grote middagpauze, tenslotte is het vanaf hier maar een viertal kilometers naar Roncevalles. Wat de afdaling betreft heeft men ons aangeraden om rechts de GR12 te volgen omdat de andere weg, links, te gevaarlijk zou zijn. Deze afdaling gaat vrij langzaam en op goed begaanbare paden naar beneden. Het pad volgt de weg voor de auto's maar snijdt wel alle bochten af. Ik ben heel snel beneden, iets minder dan 1000 meter, aan de abdij van Roncevalles.


 Ik geloof dat ik de meeste pelgrims ben voorbijgegaan want als ik hier aankom zijn er nog maar 20 voor mij. Ik geloof dat ook veel pelgrims verderstappen tot het volgende dorp op ongeveer 3 km. Het is nog maar net 13u30 maar ik besluit hier te blijven en goed uit te rusten, en vooral mijn voeten te laten recupereren.

 Aan het onthaal is het nog niet druk, een uurtje later is het hier aanschuiven. Om 14 u mogen wij naar de kamers, ik heb nummer 121, 1ste verdiep, bed 21. De zaal is ingedeeld per 4 bedden stapelbedden, een beetje zoals in een coupé van een internationale trein. Alles is nieuw en zeer proper. Ik ben als eerste in de douche (anders weer aanschuiven) en een klein uurtje later hangen mijn kleren al in het zonnetje te drogen. Je hebt hier alles wat een pelgrim nodig heeft, zelfs kant en klare voeding in automaten. Ik betaal 12 euro voor de overnachting en reserveer een avondmaal voor 10 euro. Je hebt de keuze tussen 19u of 20u30, keuze snel gemaakt (zie gisteren). Er zijn 2 restaurants in de buurt, ik mag naar Casa Sabina. Ik zit aan tafel met twee oude bekenden, Gust en André, en een Zuid-Afrikaan. Ik kom onderweg ook nog Henry tegen, het was een blij weerzien. Eigenlijk is alles hier één grote fabriek, big business wat het restaurant betreft. Op een klein half uurtje zijn wij weer buiten: pasta met drie stukjes chorizo, vis met frietjes (droogweg) zonder groenten, en een potje yoghurt. Morgen op zoek naar een grote kom salade om mijn vitaminenniveau terug op peil te brengen. Om 22 uur gaan de lichten hier uit en om 8 uur moet iedereen weg zijn. Alles is hier zeer goed georganiseerd, en dat moet wel met zo veel volk.

Ziezo, de dag zit er op, rest nog goed uit te rusten en morgen weer verder te trekken. Wij zien wel waar ik beland...

Verder draag ik deze dag op aan iedereen die onderweg is (en zijn wij dat niet allemaal een beetje). Niet alleen de mensen op de camino, maar iedereen die op een of andere manier op weg is gegaan. Dat kan een vakantie zijn of een verre reis, of zeer dichtbij. Of onderweg naar nieuwe uitdagingen of nieuwe horizonten. Ik wens iedereen daar heel veel succes bij. Tot morgen.!