Dag 53: Bazas - Captieux (18 km - 1281 km)

Bekijk de volgende foto’s goed en zoek de 7 verschillen. Dit was het landschap vandaag. Ik hoor u al zeggen: “Weer een Napoleonneke gedaan vandaag.” Maar niet deze keer. Het lijkt er sterk op maar is totaal iets anders. Hier zijn geen Franse militair aan het werk geweest maar de Franse spoorwegen. Ik deed vandaag een Ravelleke (gelieve dit aan de lijst met vocabularium toe te voegen aub). Vanaf Bazas loopt hier een oude spoorwegbedding die omgevormd is tot fiets- en wandelpad. Dit pad loopt meer dan 50 kilometer bijna rechtdoor, de Landes binnen, tot in Mont-de-Marsan. Het is een gebied waar weinig mensen wonen maar waar de immense pijnboombossen (les pins) het landschap domineren. Ik sta aan de start van een lange, rustige, stille en eenzame weg in de natuur. Het landschap is hier plat en de grond is zanderig.




















Het heeft vanacht geregend (was voorspeld) maar als wij vertrekken is het gestopt. Na een kleine kilometer kom ik al op het pad. De oude spoorwegbedding is flink begroeid met gras netels en ander onkruid en reikt op veel plaatsen tot kniehoogte. Binnen de kortste tijd zijn mijn broekspijpen tot boven mijn knieën doornat. Mijn schoenen volgen wat later en een kilometer verder zijn mijn schoenen vanbinnen kletsnat. Ik loop precies langs het strand met mijn voeten in het water te plonsen. Dat beloofd, en ik was nog maar enkele kilometers verder. Hier en daar moet ik van het pad af omdat er een brug weg is, maar alles is veilig afgeschermt en bewegwijzerd. Even maak ik een kleine fout na het overschrijden van de snelweg, omdat deze niet op mijn kaart staat. Maar ik besef snel dat ik de verkeerde kant op ga en keer ik op mijn stappen terug. Net voor Captieux stap ik de Landes en het pijnbomengebied binnen. Door het nieuwe parcours is de afstand tussen Bazas en Captieux geen 20,5 kilometer meer. 18 kilometer zal er dichter bij zijn.

 Om goed 11 uur stap ik voorbij het voormalige station van Captieux en besef dat ik al ter bestemming ben. Ik heb goed doorgestapt en door mijn natte voeten had ik geen zin om ergens te stoppen. Hoe sneller ik mjn sandalen (Teva's) kan aandoen hoe beter. In het Hotel de Ville word ik vriendelijk ontvangen en krijg er mijn stempel. De dame loopt nog enkele dagen achter want zij zet als datum 15 mei in mijn boekje. Het lijkt wel of de tijd hier wat trager loopt maar er zijn toch grenzen...





Herman komt wat later ook aan en wij nemen het middagmaal in de bar/restaurant. Gegrilde hesp, sla en frieten met 1/4de rosé voor 12,9€. Dan gaat het naar Hotel Cap des Landes.


De onvriendelijke baas (waarschijnlijk het gevolg van het feit dat wij alleen maar een kamer met ontbijt wilden en geen HP) leidt ons onmiddellijk weg uit het restaurant en wij moeten direct betalen voor wij onze kamer betreden. 42 euro in plaats van 30 euro zoals vermeld op de website van het hotel (tarieven 2015). Wij worden hier flink afgezet maar hebben weinig keuze, het is dat of nog eens 20 kilometer verder gaan, en dat is geen optie. De hotelkamer is die naam niet waard, het stof is hier al weken niet meer afgedaan, de bedden zijn helemaal doorgezakt, in de badkamer hangt zelfs een douchegordijn of geen stop voor het bad, enz... Een echte ramp. Men zegge het voort! Deze man profiteert van het feit dat de gemeente een probleem heeft met de plaatselijke herberg.





Men heeft de vrijwel nieuwe herberg moeten sluiten wegens ‘un problème de canalisation’ en de werken zijn nog niet voor morgen. Ook in het volgende dorp, Le Billon, is geen onderdak meer mogelijk. Hopelijk kunnen hier snel weer pelgrims opgevangen worden want de hotelier van Cap des Landes verdient ons geld niet!


















 Captieux is dan weer een levendige, kleine gemeente op de grens van de Gironde en de Landes. Maar de kleine kern geeft wel een dynamische indruk door de vele winkels en handelszaken. Het dorp wordt doorkruist door een drukke weg van Bordeaux naar Pau.  In de apotheek haal ik een nieuwe tandenborstel en tandpasta. Ik koop ook een vijltje om overtollig eelt en andere dode huid (restanten van eksteroog) aan mijn voeten weg te vijlen. En omdat wij hier vandaag nog blijven kan de apotheker nog een tube NOK-zalf bestellen, die ik om 17 uur mag komen afhalen. Voor de rest is het vandaag een soort tweede halve rustdag ter voorbereiding van de lange tocht van morgen naar Rocquefort-de-Marsan, meer dan 30 km. Hopelijk krijg ik mijn schoenen min of meer droog.