Dag 46: Perigueux - Saint-Astier (26 km - 1133 km)

Ik stap vandaag van Perigueux naar Saint-Astier, volgens mijn gids een goede 27 kilometer. Maar volgens onze hospita waarschijnlijk wat minder omdat de route veranderd is. Hier hebben de verschillende verenigingen wel samengewerkt en zijn ze overeengekomen om nog één bewegwijzering te voorzien, die van het Franse genootschap. Wij nemen uitgebreid afscheid van Michele, Annie en Didier, onze Franse vrienden. Vanaf Vézelay, toch 22 etappes, liepen wij hetzelfde parcours, zij allicht iets nauwgezetter in het licht van Saint Jacques. Wij kwamen elkaar bijna dagelijks tegen, en overnachtten een 7 à 8 keer op dezelfde locatie. Dat schept toch een band. Volgend jaar pikken zij hier terug in om via de Via del Norte naar Santiago te gaan. Het ga jullie goed!
Vanaf de herberg staan pijlen om de pelgrims terug naar de route te brengen en dat is een luxe. Je hoeft dan niet alle tekst te lezen en de straatnamen te zoeken. Op een goed uurtje ben ik buiten de agglomeratie van Perigueux en voorsteden. Niet de mooiste route maar dat is weer hetzelfde verhaal, en ik begin in herhaling te vallen.

De eerste bezienswaardigheid die ik passeer is de abdij van Chancelade in de vallei van de Beauronne. De moeite waard om even halt te houden en te bezoeken. De abdij en de kapel Saint-Jean, uit de XII-de eeuw zijn mooi in witte steen opgetrokken. De façade van de kerk is in Romaanse stijl. In deze oude kerk tref ik weer een heel eigentijdse kruisweg aan. Voor de rest zijn beide bouwwerken heel sober van binnen. Er is ook een groot park rond de abdijkerk, maar daar is helaas geen tijd meer voor.

 En dan loopt het even fout, ik vind de pijlen niet en de wegbeschrijving in mijn gids zit er weer even naast. Dus ik toer wat in het rond en maak weer enkele overbodige honderden meters. En dan gaat het 

weer het bos in,vanaf hier is St Astier nog 21,7 km.

                                                                                                                                                                    Even verder vind ik een aanwijzing die zegt om nog enkel de pijlen van het genootschap te volgen, het klopt dus wat de hospita ons vertelde. Ik begin aan een serieuze klim om uit de vallei te geraken. Het is puffen tot boven en aan een slakkengangetje ga ik vooruit.  Maar eens in het goede      ritme gaat het alweer vooruit.     

 En ik blijf in de bossen lopen, op en neer, naar links en naar rechts, na een half uurtje weet ik echt niet meer waar ik ben en totaal overgeleverd aan de pijlen. Maar in het bos zijn die gelukkig overvloedig aanwezig.

 In Gravelle kom ik definitief uit de bossen om verder te gaan langs de rivier de Isle en een kanaal dat er langs loopt. Ik beland in een andere vallei met een totaal ander landschap. Het is hier al een heel stuk vlakker en voor vandaag zit er geen klimwerk meer in. Langs het water lopen vind ik wel leuk en aangenaam, onder de bomen langs het kanaal is er voldoende schaduw.

 Ik kom twee wielertoerist tegen waar ik een praatje mee maak. Zij komen langs een totaal nieuw fietspad en autoluwe wegen tot hier. En blijkt dat mijn nieuwe route ook deze weg volgt. Er is hier heel wat geïnvesteerd in die fietsroute, tot zelfs een splinternieuwe brug over de Isle.























 En zo loop ik meestal langs het water tot in Saint-Astier.

 Herman is al aangekomen op de camping en sms’t de nummer van de mobil-home door, een half uurtje later, om 13u45 kom ik ook aan. Ik heb vandaag 26 kilometer gewandeld. Wij zitten hier in een mooie chalet, met 2 slaapkamers, voor 4 personen en betalen 15,44 euro per persoon. Wat een luxe, elk onze eigen slaapkamer.

Na de douche gaan we het stadje bezoeken en inkopen doen. Herman gaat vandaag koken met verse groenten en vlees. Dat wordt smullen. Wij kopen tomaten, courgettes, champignons en koteletten. En natuurlijk ook het onvermijdelijke brood. Het kleine stadje aan de Isle heeft een mooie oude kern rond de kerk en weer vinden wij hier de verwijzing naar Saint Jacques, zowel in de kerk als op de passage du Marché, heel mooi. Het avondmaal mocht er ook zijn, Herman heeft meer dan zijn best gedaan om met de weinige middelen een  goede en lekkere maaltijd te maken. Ik neem de afwas voor mijn rekening en verplaats ook onze was regelmatig mee met de stand van de zon. Voor de rest is het plannen voor de volgende dagen en ook dat loopt vlot.






Vandaag is het ‘Internationele dag van de verpleegkundigen en verzorgenden’. Vandaag ging ik op stap voor hen, die dagelijks het leed van anderen proberen te verzachten. Het is een nobel beroep, dat je graag moet doen, en waar je veel meer dan alleen maar je loon voor terugkrijgt. Proficiat aan allen! Ik denk dan ook even terug aan Michele, de Franse pelgrim waar wij vandaag afscheid van namen. Zij was altijd bereid om ons met raad en daad bij te staan. Er zouden volgens mij wel nog heel wat meer verpleegkundigen en verzorgenden mogen bijkomen, dan kan mijn verpleegstertje wat meer thuis zijn...

Toch nog even melden: als ik goed geteld heb zit ik vandaag min of meer in de helft van het traject Vilvoorde - Santiago. Ik verschiet er zelf van. Het gaat vooruit ...