Dag 40: Saint-Leonard-de-Noblat - Limoges (23 km - 989,6 km )

Vandaag gaat de etappe naar Limoges, de stad aan de Vienne, stad gekend om haar porselein, maar ook van de grote Sint-Etienne kathedraal. De meeste aanlooproutes naar grote steden die ik al gedaan heb zijn maar triestig. Veel verkeer, veel zeer drukke verkeersknooppunt, veel lawaai, enz ... En vandaag is het niet anders. Het zal wel niet te vermijden zijn zeker?

Bij het verlaten van Saint-Leonard-de-Noblat duik ik meteen naar beneden, het oude stadsgedeelte ligt op een heuvel, richting Pont Saint Etienne. Vanaf deze plaats aan het water zie je drie mooie bruggen, het brugje waar ik op sta, de spoorwegbrug en die voor de auto's, het is een mooi plaatje.

  En dan verlaat ik deze vallei om later vandaag in de vallei van de Vienne te eindigen. Dat betekent weer flink klimmen, maar deze keer meestal langs geasfalteerde wegen. Hier en daar zit er een stukje onverharde weg tussen maar het gaat telkens maar over een paar honderden meters















 De eerste bebouwde kom die ik tegenkom is Aureil, waar ik een pauze neem aan de kerk. En dan gaat het weer verder langs enkele kleine gehuchten zoals Laubaudie en Crouzeix.



En kilometer per kilometer kom ik dichter tegen Limoges en dat wordt je gewaar. De huizen worden wat mooier en groter, het voorstedelijk gebied met Feytat als grootste agglomeratie kondigt de stad aan. En dan is het een paar kilometer lopen langs een heel drukke weg, in de grasberm die gelukkig breed genoeg is, richting stad. Ik sta versteld
hoe snel ik deze tweede etappe heb afgelegd, en twijfel er aan of de afstand wel klopt. In de drie gidsen die hier circuleren staan ook verschillende afstanden, en toch volgen wij allemaal dezelfde bewegwijzering. Soms is er zelfs een verschil van meerdere kilometers. Feit is dat ik om 7u30 vertrokken ben voor 23 kilometer en dat ik om iets na 12 uur op een tweetal kilometer van de kathedraal ben. Maar ik neem nog mijn lunchpauze onderweg waardoor ik om 13u15 aan het thuisfront kan melden dat ik aangekomen ben.  Om bij de kathedraal te komen moet ik eerst de pont Saint-Etienne oversteken. Vanop deze plaats heb je een mooi uitzicht op de kathedraal die hoog boven de stad uitsteekt.







 Ik laat mij nog fotograferen bij een gedenkplaat voor de pelgrims die in de brug is ingewerkt.

 Bij Les Soeurs de Saint Francois d’Assise kan ik pas om 16 uur binnen, maar ik mag er toch al mijn rugzak achterlaten.

 Een stadsbezoek met rugzak raad ik niemand aan.  En een geluk, het verblijf van de zusters is net tegenover de kathedraal. Hier houd ik als eerste halt. Het mooie bouwwerk is imponerend en de inrichting is sober maar toch tegelijk rijk. De crypte is voor het publiek gesloten maar een fototentoonstelling toont de mooie fresco’s die er te vinden zijn. Er is nog een mooi paastafereel te zien in het koor, een samenwerking van verschillende godsdiensten.

En dan maak ik het ook even stil voor mezelf bij een mooi beeld van de zwarte Madonna, en steek een kaarsje aan. In gedachten ben ik even dicht bij de familie van mijn peter, Victor Delcart. Langs deze weg bied ik mijn deelneming aan, aan de kinderen, kleinkinderen en familie en wens hen veel sterkte om dit verlies te verwerken.











Voor de rest van de dag houd ik het rustig, wat in de stad rondlopen, wat inkopen doen. Nog even met het thuisfront en kleinkinderen praten via internet, al lukt het deze keer niet goed en moeten wij de sessie snel afbreken. Het zal voor een volgende keer zijn. Er komen zeker nog betere mogelijkheden. Maar de foto’s heb ik er wel doorgekregen, die van gisteren en van vandaag en dat maakt de blog meteen ook wat interessanter.