Iedereen is blijkbaar vroeg wakker vandaag, om 6 uur. Waarschijnlijk omdat er een iets langere tocht op het programma staat, 27 km. Er is maar één badkamer voor zes personen dus ga ik maar eerst eten. De zustertjes hebben het ontbijt gisterenavond al klaargezet. Voor ieder is er een stuk brood (chiabatta), boter en confituur. Koffie en thee moet nog gemaakt worden. Als ik klaar ben met eten is iedereen gewassen en is het mijn beurt. Gevolg, ik ben vroeg klaar iets voor 7 uur ben ik al op pad. De stad uit geraken is min of meer hetzelfde verhaal als gisteren, maar de gids Lepère beschrijft de te volgen straten heel goed. Ik loop geen enkele keer verloren en binnen het uur ben ik al in de voorstad Isle. Er is een mooi fiets-voetpad langs de departementale weg wat het stappen een stuk aangenamer maakt. Het landschap net buiten de agglomeratie is mooi en glooiend.
Niet meer de hogere heuvels en de pittige klimmetjes maar alles veel geleidelijker. De gele velden zijn verdwenen zo dat de bloei van het koolzaad ten einde is. Hier is vooral veel hooiland en hier en daar is er al gemaaid.
In het dorpje Mérignac passeer ik een mooie versierde garagepoort in het teken van de pelgrim en de straat (rue du Vignoble).
Heel wat mensen zijn hier met het Compostelaverhaal bezig. Ik neem een uitgebreide rustpauze in Aixe-sur-Vienne, ik ben dan al 12 kilometer verder en heb er net iets meer dan twee en een half uur over gedaan. Dus weer twijfels aan de juistheid van de afstanden. Ik heb trouwens vandaag ontdekt dat de app ‘Gezondheid’ op mijn iPhone dagelijks de afgelegde afstand weergeeft, dus vanaf nu kan ik de afstanden controleren en juister weergeven. Na Aixe-sur-Vienne volg ik meer dan een uur het riviertje de Aixette.
Langs deze waterloop waren ooit heel veel watermolens Vandaag zijn die omgebouwd tot residentiële woningen en is er nog weinig van te zien. Het gecontroleerde verval van het water, en de namen van de huizen verwijzen nog naar het verleden.
In La Judie kom ik voorbij een mooi kasteel dat nog bewoond is.
In Saint-Martin-le-Vieux, een mooi dorpje, neem ik het middagmaal. Het is rond 12 uur en ik heb 21 van de 27 kilometers afgelegd. Brookaas en worst, een pelgrim mag niets tekort komen. Terwijl ik zit te eten komt ook Herman hier voorbij. Wij zien mekaar straks terug omdat wij in dezelfde chalet ondergebracht zullen worden.
En dan de laatste 6 kilometers naar Flavignac, die duurden het langs, het is al even geleden dat ik deze afstand nog gedaan heb, en dan kruipt dat in de kleren. Het is kwart voor twee als ik in Flavignac aankom, nog wat te vroeg om mij te melden bij de mairie.
Ik breng een bezoekje aan de kerk, voor een keer dat een kerk open is. In het gastenboek staan tekstjes in alle talen, toch een bewijs dat hier wel wat toeristen passeren. De waterplas en de camping zullen daar wel voor iets tussen zitten. Net voor Flavignac ben ik ook weer een nieuwe regio binnengewandeld. Ik bevind mij nu in de Dordogne (Aquitaine) en niet meer in de Haute-Vienne. Flavignac bevind zich in het Parc naturel régional Périgord Limousin. Dat betekent de volgende dagen, weinig dorpen en weinig bevoorrading. Om 14 uur krijgen wij onze stempel en de sleutel van chalet nummer 4 op de camping. De camping is nog gesloten (al is dat begrip ruim te nemen) maar pelgrims kunnen hier onderdak krijgen als de gemeentelijke herberg volzet is. Het is een kleine chalet, drie bedden, een tafel en stoelen, een kast met keukenmateriaal en een frigo. Er is gelegenheid om te koken. Voor douche, toilet en water moeten wij naar de wasruimte van de camping of het voetbalterrein. Het is nog goed weer dus nog snel de kousen uitwassen zodat die morgen weer droog zijn.
In het restaurant wil men voor de pelgrims (in totaal zes) wel koken, normaal zijn zij ’s avonds dicht. Voor 11,50 euro eten wij een voorgerechtje met asperges, balletjes met couscous, en als dessert een warme appel met een bolletje ijs. Een karafje wijn en water is eveneens in de prijs inbrgrepen. De gegratineerde bloemkool bij het hoofdgerecht hebben wij niet gezien, vergeten, en wij wisten toen nog niet dat die er ook bij hoorden.
Morgen wordt het weer een lange dag naar La Coquille met 28,3 km. Daarna komen 2 kalmere dagen. Alle slaapplaatsen zijn gereserveerd tot in Perigueux. Dan wordt het tijd dat ik nog eens een rustdag inbouw om mijn voetjes eens wat beter te kunnen verzorgen.
Jan,vandaag heb ik nog eens teruggedacht. Aan het begin van je tocht toen we deze voormiddag op een terrasje zaten in givet.ondertussen ben je 1000 km verder van ons verwijderd maar dichter bij je doel...vandaag nog een lastig dagje,met hopelijk goed weer.dan kan je stilaan beginnen dromen van je rustdag.
BeantwoordenVerwijderen