vrijdag 5 juni 2015

Dag 70: Nájera - Santa Domingo de Calzada (21 km - 1701,4 km)

Speciale dag vandaag.

















gelukkige verjaardag!!!!!!!!kusjes van het thuisfront.



De nacht was zoals ik hem had verwacht: heet op de dortoir en veel te veel mensen op een veel te kleine ruimte. Ik mag er niet aan denken wat het hier zou geweest zijn moest het zwaar regenweer geweest zijn. Dan was ik allicht doorgestapt. Volgens mijn Duitse collega pelgrim was hier de vorige jaren airco in de slaapzaal en was het er lekker koel. Als natuurlijk te veel mensen de donativo als gratis beschouwen dan duurt het liedje niet te lang, en wordt het aanbod en de service teruggeschroefd, spijtig! Ik laat de sanitaire ruimte (ik blijf beleefd, want deze morgen zelfs geen wc-papier) voor wat ze is, want binnen een half uurtje loopt het zweet toch van mijn rug. Behalve tanden poetsen, voor minder doe ik het niet (wil iemand dat tegen mijn tandarts zeggen aub, want zij was hierover bezorgd). Om 6u40 ben ik er klaar voor.






 Nájera ligt tegen een heuvelrand gebouwd en dat is de eerste hindernis die moet genomen worden.



 Eens boven krijg ik een mooi zicht op de wijngaarden van de Rioja.















Wij zijn vroeg op pad, maar in de wijngaarden wordt ook al naarstig gewerkt. Het wordt vandaag stof slikken, de gids kondigde aan dat er niet veel schaduw zou zijn en ook weinig waterpunten, het was niet gelogen. Het eerste dorp is Zarofa, op een goede 6 km van het startpunt.






 Sinds Nájera staat er om de kilometer een paal die de afstand tot Santiago aanduidt. Je kunt dat fijn vinden, of je kunt hiervan huiveren. Ik behoor tot de tweede categorie. Mijn hele tocht probeer ik al in te delen in kleine stukjes, van rustpunt naar rustpunt, van dorp naar dorp, dag per dag. Ik bouw langzaam op kilometer per kilometer. Ik heb er absoluut geen behoefte aan om vanaf hier af te tellen tot in Santiago. Nog 583, 582, 581, ... Km. Dit is volledig in strijd met mijn positieve ingesteldheid. Er zijn er nog die er zo over denken want op veel palen zijn de kilometerplaatjes verwijderd. Eén feit wordt wel bevestigd door deze kilometerpalen: ik stap inderdaad meer dan zes kilometer per uur.




 Na Azofra gaat het weer omhoog, maar heel geleidelijk. Wij moeten stijgen van ongeveer 520 meter naar 745 meter hoogte. Hoewel de weg een stuk langs de autostrade loopt is het landschap weer wondermooi. Wijngaarden, graanvelden, de heerlijk geurende gele bloesems van brem langs de autostrade, de rode poppies tussen het graan en in de bermen, de verschillende kleurschakeringen, en in de verte de bergen die het decor vervolledigen, echt schoon! Het zit er vandaag allemaal in: napoleonnekes en potenbrekers, maar geen steile klimmetjes vandaag. En gelukkig maar, want het is al vroeg heel warm. Ik voel de zon branden op mijn huid en beklaag mezelf dat ik mij niet eerder ingesmeerd heb, maar wie doet dat nu om 6u40 's morgens.












 Het volgende dorp, Ciruena, of moet ik spookdorp zeggen, ligt op zes kilometer van het eindpunt. Hier heeft een bouwpromotor zwaar geïnvesteerd in een heel nieuw dorp: huizen, appartementsblokken, zwembad, golfterrein, enz... Enig probleem: hier woont precies niemand, heel de buurt ziet er verlaten uit, overal hangen bordjes 'Te koop' er zijn geen winkels, er is totaal geen beweging, niets. Ik denk dat mijnheer de bouwheer hier flink zijn broek aan gescheurd heeft.
Er is wel een rustpunt/waterpunt voor pelgrims en in het oudere gedeelte is ook een albergue. Vandaag hoorde ik veel pelgrims zeggen dat er geen einde kwam aan de etappe, nochtans was het maar 21 kilometers. Maar de zeer lange rechte stukken waar je geen einde aan ziet komen geven wel dit gevoel.


 Om 10u30 sta ik in het centrum van Stop Domingo de Calzada. De albergue Casa del Santo gaat open om 11 uur, dus even wachten. Hier kunnen 210 pelgrims overnachten. De deur gaat op tijd open en wij worden hartelijk  ontvangen. Er staan hapjes chorizo en wijn klaar. Dit is een heel mooi verblijf, wel kleine kamers, maar mooi salon, goed ingerichte keuken, goed functionerend internet en alles kraaknet. Ik heb helemaal niet het gevoel dat hier veel volk logeert.

 Na de middag ga ik voor cultuur, want de gotische kathedraal is een pareltje.










 De legende van de kippen en waarom die in de kathedraal zitten moet je maar eens googelen.







Dit verhaal is te lang voor mijn blog en eigenlijk verdien ik vandaag vrijaf. Dus vanaf hier laat ik de foto's spreken.
Tot morgen ...







































1 opmerking:

  1. De foto's spreken inderdaad voor zichzelf.dankzij jouw foto's kan je ook na de camino genieten van al de kunst die je nu al in korte tijd gezien hebt.

    BeantwoordenVerwijderen